E-Dergi

Ermeni techiri tarihin sadece kötü bir hikayesi , bir istatistik değil. Yaşanmış acılar, dokunduğu hayatlar, geri dönmeyecek her şeyin hikayesi. İlk okuduğum kitabında yazarın diline hayran oldum.

Keyifli ve sürükleyici olduğu kadar öğretici yanı olan bir kitap oldu benim için. Bildiğim Abdülhamid başka bir şekilde de göründü şimdi. Osmanlı sonları, kaybedilen onca toprak, yarattığı korku ve güvensizlik iklimi , tebasıyla mesafesi, suikastler , kendi korkuları bildik şeylerdi. Vehmi hümayun'la anlatılan endişeler ve istemeden iktidarın tutsağı olma hali ilginçti. Bazen acınası hallerine şaşırarak, bazen öfkeyle okudum.
Sonuç Zülfü'den hiç pişman olmuyorsun.

Çok beğenerek okudum. Drina ve çevresinde insanların küçük yaşamları, inançları, masalları.
Birlikte yaşayabilmek her zaman mümkünken ulus devletler ve yarattığı milliyetcilik 350 yıllık bir hikayeyi hep korkuya, göçe, acıya sürüklemiş. Güzel anlatmış doğrusu. Eşit, tarafsız dili ayrıca övgüyü hak ediyor.

Herhangi bir dinin takipçisinin sorgulamadığı meseleleri ,sormadığı soruları cesaretle soran bir kitap olmuş. Bedelini ülkesini terk etmek suretiyle ödemiş.. Sadece, doğru bir aydın yaklaşımı denilebilir. Fikirlerine gelince herkes kendince değerlendirmeli. Kitap için biraz ağır işlediğini, konuyu ilginç bulduğumu söyleyebilirim. Saramago her zaman çok özel.

Pandemiyle birlikte açığa daha görünür halde çıkmış halimiz. Acıdan kaçan, acısız yaşamak adına özgürlüklerinden vaz geçen, kontrol altından, başka acıları görmemeyi tercih eden ölememiş bir toplum.