E-Dergi

Bir ülkeyi tanımak isterseniz onu en iyi edebiyatçılarından tanırsınız. Ve okurken de fark edebileceğiniz gibi darbelere hiç de yabancı olmayan iki kardeş ülkenin çocukları olarak birbirimizi daha iyi anlayabileceğimiz bir roman yazmış Necib Mahfuz. Tarihsel arka plan ile romanı kurgulayarak bize Orta Doğu'nun kalbinin neler yaşadığını roman kahramanı üzerinden göstermek istemiş.Yaşananlara karşı hala halkının umutlu olduğunu ise romanın sonuna eklediği sürpriz bir karakterin ağzından dile getiriyor: “Belki hayat senin ve senin kuşağın için daha iyi olacak dedim Münir Ahmet`e dönerek.
Şöyle dedi bana: “Ben kendim olmak istiyorum ne fazlası ne eksiği..."

Necip Mahfuz'u ve Karnak Kafesi'ni kesinlikle okumalısınız...

Olay adına türküler yazılan Muş ilinin, Sofyan köyünde geçmektedir. Ailemiz geçimini çobanlık yaparak kazanmaktadır. Başka yapılacak bir meslekte yoktur o zamanlar. Ya çobanlık yapacaksın ya da tarlanı sürüp, ekinlerini toplayacaksın. Ama kimse halinden şikayetçi değildir. Mis gibi köy ekmeği kokusu, tavukların altından aldığımız tazecik yumurtalar yeni sağılmış sıcacık süt... Tertemiz köy havası, yağmur yağdığında toprağın ve yağmurun birleşiminden çıkan o eşsiz koku...
Birlikte yaşamayı öğrensek ve içimize sindirsek, yığınla toplumsal olay yaşanmamış olacak. Maalesef bunu başaramıyoruz... Birlikte yaşayamamanın temel nedeni, bireylerin birbirlerine sevgi ve saygıyla yaklaşma alışkanlığı edilmemiş olmaları... Kitap hayatınıza renk katacak... Keyifle okuyunuz.

Serininin ilk kitabı olan Cingöz Recai'nin Harikulade Sergüzeştleri, içinde birbiriyle bağlantılı 10 adet öyküden oluşmaktadır. Peyami Safa’nın Cingöz Recai serisi, naif diliyle, tutkuyla yazdığı öyküler gerçekten kayda değer olsa gerek. Günümüz içinse dili, polisiye-macera seviyesi, kurgusu zayıf kalıyor. Ancak o dönem, 1920'ler için tahminen merakla beklenen, okunan eserlerdi. Boğazın köşklerinde, zengin muhitlerinde aydınlatılmayı bekleyen, Türk Robin Hood’u, espri anlayışı yüksek Cingöz Recai’nin soygunları okunmaya değeceğini düşünüyorum. Son söz Peyami Safa'nın Cingöz Recai için yazdığı tarzını sevdim ve seriyi okumaya muhakkak devam edeceğim. Özellikle vurgulamak lazım; son dönemde erken dönem edebiyatımız ve edebiyatçılarımıza ciddi bir yönelimin başlaması, bazı eserlerin tüm ihtişamıyla yeniden ortaya koyulması büyük mutluluk.

Keyifli okumalar.

Kendini arayan kişilerin, Seyit Ahmet Arvasi’nin “Kendini Arayan İnsan” isimli eserini okumaları, onları, soyut kavramlara yaklaşırken, kavramların nasıl incelenip sorgulanacağına, nasıl fikir yürütüleceğine dair bir antrenmana da hazırlamış olacaktır.

Seyit Ahmet Arvasi'ye rahmet ile…

Keyifli okumalar...

Irvın D. Yalom, hasta portföyünün değişik ve değişken, bağımlı ve zaaflı kimliklerini akıcı bir dille betimleyip karakterleri çözümlerken işin bir de öbür boyutunu ele almayı unutmamış. Aynı süreci psikiyatristler için de gerçekleştirmiş; içini dışına çıkararak, ustaca bir üslupla... Aslında Nietzsche Ağladığında romanından farklı gibi görünse de şahsen ben o ince, oya gibi işlenen, adım adım örülen çözülmenin zevkini bu kitapta da yaşadım. Çoğu insan için içeriğinin yaşanırken kaybolduğu veya yakalanamadığı anlarına yöneltebildiği kuş bakışının, bazen de mikro sorgulamalı yaklaşımının çok etkileyici olduğunu düşünüyorum. Yaşamak bir meslek değildir ama Irwin D. Yalom mesleğini tekrar yaşama dönüştürmüş. Yaşam içindeki var olan hırpalayıcı, itiş kakışlı ilişkileri, tecrübelerinden geri dönüştürerek, yazarlık yeteneğinin hüneriyle de bezeyerek onu tekrar bir kurguyla yapıt şekline soktuğu birikimlerini ilgili okumamışlara ya da kararsızlara rahatlıkla tavsiye ederim.

Keyifli okumalar.