Beyaz Kale Hakkındaki Yorumlar

Tarihsel Roman seviyorsan okuyabilirsin. Orhan Pamuk okumayı seviyorsan sıkılmazsın.

Oldukça güzel bir kurguya sahip, tipik bir Orhan Pamuk kitabı. Tavsiye olunur.

beyaz kale..bir diğer adıyla YORGANCININ ÜVEY EVLADI...emre kongarın iddiaları üzerine kitabı aldım ve okudum...biraz ağır..psikolojik analizler içeriyor...kurgulanamayacak kadar da gerçekçi..

Konu ile ilgili ilginç anekdotların bulunabileceği bir hatırat.Yakından bakabilmek adına güzel bir eser.

tarihi açıdan enterasan bir roman hem geçmişi hmde bireyi ele almayı başarmış bir roman

orhan pamuk'un diğer eserleri gibi anlaşılması güç bir eser. ben anlamadım.

çok ağır bir kitap pek hoşlanmadım konular bir konular çok yavaş ve birbirinini tekrar ediyor buda okuyucuyu sıkan bir anlatım tarzı var ve kitap insanda merak uyandıran bir anlatım tarzı yok

Orhan Pamuk'un bir önceki romanı "Sessiz Ev"i okuyanlar biraz daha keyif alacak. Köle mi esir yoksa sahip mi esir sorularının cevabının okuyucuya bırakıldığı, son derece sade bir Türkçe'yle okuyucuya aktarılan, gayet akıcı, keyifli bir roman.

Farklı dünyaları bir arada gösteren güzel bir kitap.

bir orhan pamuk klasiği...

Beyaz Kale, kolay okunabilir, kısa bir kitap.. Benim Adım Kırmızı ve Kara Kitap’a göre biraz yavan kalmakla birlikte, birbirine benzeyen Hoca ve kölenin etkileşimi ve Padişah’ın yaklaşımından Doğu ve Batı dünyasının karşılaşmasına, bu coğrafyaya içten bir bakışa ışık tutuyor.

Kitabın konusu güzel olmasının yanı sıra, akışı da kuvvetli. Orhan Pamuk'un ilk kitaplarından olmasına rağmen güzel.

Kurgu..bir çeşit efendi köle ilişkisi.anlatım diğer Pamuk romanlarına göre daha akıcı.dönemi azbuçuk anlatabiliyor fakat padişah ve çevresi ile alakalı bölümler çok sönük kalmış.

İhsan Oktay Anar'ın kitaplarıyla-özellikle puslu kıtalar atlasıyla-hem işleniş hem de içerik olarak benzerlikler bulduğum,puslu kıtalar atlası kadar etkileyici olmasada,merak uyandıran,kendini okutan ilginç güzel bir kitap.

Son derece sürükleyici, okumamın iki saatten biraz daha fazla zamanım aldığı, hoş bir Orhan Pamuk romanı. Kurgu son derece çekiciydi, ancak ben de -önceki yorumlarda belirtildiği gibi- Evliya Çelebi`nin romana dahil edilmesini biraz abartı buldum. Çok nadir de olsa, Nobel ödüllü bir yazarın kitaplarında görmenin hoş olmadığı küçük yazım yanlışları vardı. Okuduğum Orhan Pamuk kitapları arasında vasat olanlardan biri olduğunu söyleyebilirim. Özellikle Cevdet Bey ve Oğulları ile Kara Kitap`ın başarısına yaklaşamamış. Yine de, romanın geçtiği dönemi anlatımıyla hoş bir okuma serüveni yaşamanızı sağlayacaktır.

Okumaya başlar başlamaz kendinizi romanın geçtiği devirde hissettiğiniz bir roman. Özellikle romanın sonunda yazarın romanı oluştururken yaşadığı süreci anlatması çok ilginç ve öğretici. Roman, hikaye vb. alanlarında deneme yapmak isteyenler mutlaka okumalı. Bunların yanında romanın sonlarına doğru konu ile bağlantısını pek fazla kuramadığım Evliya Çelebinin hikayeye katılmasını fazlaca zorlama bulduğumu eksi yan olarak belirtmek isterim.

Orhan Pamuğun en akıcı romanlarından biri ,özellikle hikayeyi anlatırken bazı sorulara da yanıt alabiliyorsunuz ,osmanlı'nın neden geri kalışı,batıl inançlar vs.Kitap biraz karmaşık gibi gözükse de çok büyüleyiciydi.Osmanlı'nın kültürel,tarihi,bilimsel yönlerini de incelemiş yazar..Özellikle ben niye benim ve kendini başkasının yerine koyarak akıcı anlatımlar vardı.Sarayda Geçen bölümler çok güzeldi ,bir masanın başına geçip hikayeler yazmaları ,kadınlarla yatmaları birkaç kez anlatılsa da her seferinde yeni bir konu vardı anlatımlarında bir değil birkaç kez okunacak anlaması zor ama çok güzel roman ...

Osmanlı'nın Dönüm Noktası : "BİLİM"
Orhan Pamuk, bu kitabında Osmanlı Devleti'nin bilimden geri kalışını anlatıyor...
Ama.... Bu kitap içerik anlamında Osmanlı Devleti'ni yerdiği için okunmalı, ama yazar'ın vermiş olduğu bilgilere inanılmamalıdır...
Çünkü Pamuk, gerçeğin yanına çak az uğruyor...

orhan pamuk zamanımızın usta kalemlerinden biri.esrarlı bir anlatımı var. bence bu nedenle yazıları sıkıcı olarak nitelendiriyor.bu kitap bana nedense istanbul kanatlarımın altında filmini hatırlattı. zannederim içindeki esir-efendi yada usta çırak ilişkisine benzer yönleri olduğu için olabilir

Orhan Pamuk’un okuduğum ilk kitabıdır. Osmanlı Devleti’nin niçin geri kaldığını bir güzel anlatan gizemli bir kitaptır…

Batılı birinin gözünden aktarılan bir Osmanlı dünyası olarak da okunabilen bir tarihi roman niteliği taşır. Çeşitli okumalardan çıkardıklarıyla güzel bir kurgu hazırlamıştır orhan pamuk. yer yer çok aşırı tahlillere girse de bunun sebebinin iki kişi arasındaki derin analizi vermek olduğunu sonrasında kendi açıklamalarından anlıyoruz.

Beyaz Kale, Pamuk'un okuduğum ilk romanıdır. Edebiyat çevreleri tarafından şişirildiğini düşündüğüm kitap bana pek bir şey katmadı. Çok sıkıcıydı; bitirmek için çok sabrettim. "Ben niye benim?" gibi felsefe sorusu üzerinden olay örgüsü kurgulanmış, fakat iki ayrı karakter izlerini taşıyan efendi ile kölenin aynı mayadanmış gibi gösterilmesi pek tutmamış. Özellikle on birinci bölüm ise çok karışık. Kitabın tek artısı, Pamuk'un kaleme aldığı "Beyaz Kale Üzerine" başlıklı, sondaki metindir. Bu metin de olmasaydı iyice işin içinden çıkılmaz hâle gelecekti. Pamuk'un öteki yapıtları böyle değildir umarım.

Benim okuduğum baskının kapağı daha tarihi ve güzeldi ama içerikle çok da ilgili olmadığı anlaşıldığı için değiştirilmiş olmalı. Yazarın kitabın başında ve sonunda şunu şunun için, bunu bunun için yazdım diye açıklamaları okurun hayal gücünü darbeliyor. Romanını çok savunmuş, anlamak istediğimize baştan karşı çıkmak istemiş. Her Nobel alan yazarın her kitabı mükemmel değildir'e örnektir. "Niye benim, ben?"in kişiye sorgulamalar yaptırması ve tarihi ayrıntılar vermesi dışında bana sıkıcı ve sıradan geldi. Pamuk'un okuduklarını bir kitapta birleştirmek istemesi gibi zorlayıcı hissettirdi bana. Eğer bu bir başyapıtsa, aynı konuyla ilgili A. Maalouf'un Doğu'nun Limanları şaheser ötesi bir kitaptır. Onu tavsiye ederim.

Bu kitabı bir başkası yazsaydı bu kadar beğenilmezdi kanımca. Fakat kitap övgüyü hakediyor. Üslubu da güzel. Fakat en güzel Orhan Pamuk kitabı diyemem.

keskin bir zekanın ürünü olan etkileyici bir konuya sahip kitap

Dünya çapında alınmış olan ödüllerin yazarın yeteneğini tescil etmediğini bu romanı okuduğum zaman anladım. Edebi olarak vasat değil, hatta farklı bir derinliğe sahip olduğunu da düşünebilirsiniz. Fakat, yüksek bir edebiyat dehâsını ifade etmiyor. Nobel ödülü almış bir müellif tarafından kaleme alınmış olmasının da pek bir şey ifade etmediğini buradan anlamış oluyoruz. Gerçek bir edebiyatçının, her eseri iyi olmalıdır. Oğuz Atay'ın yazdığı ilk roman mükemmeldi. Eğer bir insanda edebi cevher varsa, bunu her romana yansıtabilir. Sözün kısası, şahsi fikrimce basit ve sürükleyiciliği olmayan, Batılıların oryantalist mantığını ithal etmek suretiyle kendi tarihinden ve medeniyetinden kopmuş olan sahte aydın mantığıyla yazılmış bir roman.

Kitap kapağında Orhan Pamuk yazmamış olsa; sıradan bir kitap olduğunu anlamak belki de daha kolay olurdu. Heyecan yok, çoşku yok anlatım açısından "ne kadar güzel bir cümle" diyebileceğiniz sizi etkileyen tek bir cümle yok. Okunsa da olur, okunmasa da olur niteliğinde bir kitap. Tek kelimeyle : Sıradan.

Yaklaşık 10 yıl kadar önce okuduğum, geçtiğimiz günlerde tekrar okuyup bitirdiğim bir Orhan Pamuk klasiği."Neden ben benim?" sorusuna cevap arandığı, doğu-batı karşılaştırılmasının yapıldığı, kim bilir belki de soruların cevabının "Beyaz Kale" de gizli olan bir roman. Okumadıysanız okumanız tavsiye ederim.

Postmodern romanların sayılı örneklerinden Beyaz Kale. Toplumun ve bireyin kimlik anlayışını başarılı bir şekilde irdeleyen Orhan Pamuk toplumun çizdiği çerçeveleri de eleştirmekten kaçınmıyor.

İki ademoğlunun birbirine benzerliği ve efendinin köleye köle olması ve kölenin efendiye efendi olmasının, ve köle ile efendinin seciminin okuyucuya bırakıldığı.Bazı noktalarda sıkıcı da olsa okunmaya değer bir eser.

değişik bir kurgusu var ve diğer romanlardan farklı bir konuya sahip

ne yazık ki başladığım kitabı mutlaka bitirme gibi bir huyum var. bu yüzden akıcılıktan bu kadar uzak ve sıkıcı bir kitabı bitirmek iki kat zor oldu. bu kitabı okuyacağınıza, puslu kıtalar atlasını okuyum bin kat güzeldir.

beyaz kale gayet kısa cabucak okunabılır bır kıtap.kıtabın sonunu yazar okurlara bırakıyo sankı. orhan pamuk dogu ve batının kucaklasmasını ıstemıs ve basarmıs.

Çoğu kişi dile getirmesede iki anakarakterin yaşadıkları bir diyalektik süreç gibidir.Biri doğu kültürüne biri batı kültürüne yaklaşır ve birbirlerini daha iyi anlamaya çalışırlar. Olayları takip ederken böyle bir diyalektik sürecin yaşandığını gözden kaçırırız. Okunması gerekli bir kitap.

''Muhteşem Yüzyılı'' dizisinde Pargalı İbrahim'in hayatının geçtiği bölümü izlerken ''Beyaz Kale'' romanındaki Türk korsan tarafından esir edilen kahramanını yaşamına benzettim. Yine Orhan Pamuk klasiği!

doğu batı ayrımını, oryantalist söylemi çürüten, kimlik arayışında kimlik düğümlemesi yaşayan italyan ile hocanın ilginç hikayesini anlatan orhan pamuk romanıdır.
beyaz kale ise doğunun da batınında ulaşamadığı saflığı temsil etmektedir.
egzistansiyalist olarak bakarsak, kişinin kendini tanımak ve anlamak için ötekine ihtiyaç duyduğu önermesini hoca ile italyan arasındaki ilişki içerisinde gözlemleyebiliriz.

herhangi bir merak unsuru olmadığından mı nedir, çok sıkıldım ama, okudum.

sadece tarihe olan ilgim nedeniyle okuduğum bir kitap...

orhan pamuk; postmodernizmi roman alanında çift ikizlerin tarihi maceralarını yaratarak kanıtlamış...

Astronomiden,fizikten ve resimden anlayan bir Venedikli, Türk korsanları tarafından tutsak edilir ve aynı ilgileri taşıyan bir Türk tarafından köle olarak satın alınır. Efendi ve köle arasında geçen günler ve bu zaman diliminde paylaşılan konular anlatılmaktadır.

Efendi - Köle ilişkisine içindeki çekişmeler üzerinden bakan güzel ve kolay okunabilir bir Orhan Pamuk romanı. Özellikle kitabın sonunda Beyaz Kale üzerine diyerek yazdığı bölüm Saf ve Düşünceli Romancı kitabının bir bölümünün o yıllarda yazılmış hali gibi geldi bana. Tavsiye ederim.

önce sessiz ev romanının okunup daha sonra beyaz kale'nin okunmasını tavsiye derim

öğretmenimin ısrarıyla istemeyerek okuduğum fakat bittiği gece telefonla öğretmenime teşekkür ettiren kitap

Orhan Pamuk'un diğer romanlarından daha farklı bir konusu ve anlatımı var romanın. İki farklı özelliklere ve kültüre sahip insanın iç hesaplaşmaları, geçmişleri bu kitapta birleşiyor. Osmanlı İmparatorluğu ile ilgili saray ve sultanın çevresindeki insanlarla ilgili de tespitlerde bulunuyor yazar. farklı bir roman.

Orhan Pamuk'un diğer romanları gibi ağır değil, karışık değil... dili sade, anlaşılır ve akıcı...
Venedikli bir köleyle Türk efendinin dostluğu... astronomi, fizik ve resim üzerine sohbetleri...
iyi bir tarihi roman, hepinize öneririm...

Nobel ödüllü bu yazarımızın kitabının içindeki bazı kurgular Macar yazar Geza Gordonyi'nin 1901 yılında yazdığı A láthatatlan ember adlı eserinden alıntılar içeriyor gibi gözüküyor. Bu eser dilimize Tanrı'nın Kılıcı şeklinde çevrilmişti. Aslında Pamuk'un bu eseri başka eserlerden aşırmalar içerdiği konusunda eleştirilmişti oda 4. baskısından sonra esinlendiği kitapları önsöze yazmıştı. Fakat Geza Gordonyi'nin eseri ile olan benzerliği zannedersem vurgulanmadı.

Benlik arayışı sorununa olan yaklaşımı ile kurgu gücünü sergilemesi açısından mutlaka okunması gereken Orhan Pamuk eseri. Bu kadar kısa bir romanda, bu kadar çok düşünceyi sığdırabilmesiyle 17. yüzyıl İstanbulu'na dokunabilmemizi sağlamıştır. "Ben neyim?" diyorsanız, Beyaz Kale'ye buyrun.

Bitirmek için yarını beklemeyeceksiniz.

tarihi ögeler barındıran romanları herzaman sevmişimdir.Bu kitap sayesinde O.Pamuk'u keşfettim.Şu anda çoğu kitabını alıp okumuş olanlardanım.Beyaz kale konu ve dil olarak çekici,merak uyandırıcı.Fazlasıyla zevk aldım bu kitaptan.Kalemin kuvveti mevzunun anlatımına sirayet etmiş.Üslup büyüleyici ve akıcı.Efendi ve esir arasındaki ilişkiden hareketle Osmanlı da bilim anlayışı,sabit fikirlilik ve imparatorluk döneminde yaşanan bağnazlık örneklerine de rastayacaksınız kitapta.Ama bunlar ne denli objektif ya da gerçeği yansıtıyor bunun cevabını tarihçiler verecek.Ama demem o ki okumaktan mutluluk duyup zevk alacağınız bir Pamuk klasiği.

orhan pamuk bu romanda eser-efendi ilişkisini anlatmış ama bu herkesin aklına gelebilecek bi ilişki değil. esirin bazı bilim dallarına karşı ilgisinin ve yeteneğinin olması efendisinin de onu araç olarak kullanmasını sağlıyo.kitabın özellikle sonu çok etkileyici. müthiş bi kimlik kargaşası var. son bölümü için bile okumaya değer bi kitap kaldı ki 200 sayfa bile yok. elinize aldığınızda bir kaç saat sonra bitmesi kuvvetle muhtemeldir.