Kitap, temelde Hayrettin Karaman'ın "Demokrasi, Müslümanların siyaset sistemi olamaz" çıkarımına reddiye olarak ele alınmış. Hz. Peygamber döneminde ve Kuran'da bir tarz-ı syaset belirtilmediği, bunun dönemin şartlarına bırakıldığı anlatılıyor ve Dört Halife, Emevi, Osmanlı dönemi uygulamalarından örneklerle destekleniyor. Yöneticinin kanun koyuculuğu üzerinde duruluyor. Kitapta eleştireceğim nokta olarak, bir araştırma çalışması olmasına rağmen tarihi şahsiyetler arasında duygusal bir taraftarlığa düşülmüş. Ayrıca bazı konular çok fazla tekrara düşmüş. Kaynakçanın dar olmasını, bir akademik çalışma olmamasına bağlıyorum. Konuyu genel hatları ile öğrenmek isteyenler için okunabilecek bir kaynak.