Yazar, Cahız'ın ahlak felsefesini, O'nun eserlerinden yola çıkarak kimi zaman alıntılarla okuyuca sunmaktadır. İnsanın doğası gereği sahip olduğu temel eğilimlerin yadsınmaması gerektiği, onların ahlakın oluşumunda etkisinin öneminden bahsetmektedir. Şehvet-akıl ilişkisi bağlamında -birinin eksikliği birinin fazlalığı veya denge durumu gibi- insanın ahlakını derecelendirmektedir. İnsanın gayesinin mutluluk değil sevinç olduğunu belirtir. Bu noktada insanın gayesi ile şükür kavramını bağlar. Platon ve Aristoteles gibi filozofların görüşleri ile de zaman zaman kıyaslamalar yaparak Cahız'ın onlardan ayrıldığı yönleri vurgulamaktadır. Ayrıca Cahız'ın düşüncesinde insanın ikinci doğasını kazanması için neler yapması gerektiğine dair açıklamalara da yer verilmektedir. Ahlak felsefesi alanında yazılmış olan bu eserin dili gayet açık ve anlaşılırdır.