Bir evde altı kişi oturup sohbet ediyorlar. Bu altı kişinin içinde yaşlı bir hanım, genç bir hanım, bir doktor, bir dedektif bir de asilzade var. Bu ekipten her biri, neticesini yalnızca kendilerinin bildiği gizemli olaylar anlatıyor ve bu gizemli olayları diğerlerinin çözmesini bekliyor. Vakaları dikkatli okuduğunuz takdirde ekseri çözüyorsunuz. Gizem unsuru var evet, fakat ben polisiyeyi böyle bölüm bölüm değil de serüven olarak seviyormuşum, bu kitapla bunu anladım. Bir polisiyeye başlayacağım 300-500 sayfa meraktan kıvranacağım, sonra çözünce de ohh bee diye gevşeyip arkama yaslanacağım, bunu seviyormuşum. Cinayetler Kulübünü okurken de bu özelliğimi fark ettim. Görüyorsunuz, öğrenmenin yaşı yok.