Günler bazen hızlı geçer bazen beklersin hiç ilerlemez… Bunun mevsimsel bir açıklaması yoktur her zaman. Ama öyle ya da böyle dünya döner… “Elbette acı çekeceksin, görmenin bedelidir bu. Elbette için korkuyla dolacak, yaşamak demek tehlike içinde olmak demektir. Büyümek zordur!”
İnsan etten kemiktendi… Duygu kavramının bilimsel bir açıklaması yoktu. Adı konmuş birkaç hissiyat vardı sadece… Korkmak mesela, düşünmek vardı… Hissetmek vardı sonra… Bir mevsime anlam yüklemek iç rahatlatmaktır… Bahar, kış’ın ardından yeniden doğmak gibidir mesela. Güne gülerek başlamak, erken uyanmak, soğuğun verdiği kasvetten arınmak gibidir. Toprakta yeşeren her çiçek, içinde büyürmüş gibi mutlu olursun, günler uzun, günler aydınlıktır.
Bugün artık bahar tüm mutluluğuyla kapında… 52. mevsime hoş geldin…