Toplumun hizmetinde bir devlet değil, devletin hizmetinde bir toplum yaratmaya girişilen her yerde, devlet kendisine bir güdücü, topluma da terbiye edilecek bir yığın gözüyle bakar. Toplumun devletin himmetine muhtaç olduğu düşüncesinden ilhamla Türkiye’de de dar bir ulus tanımını benimsemiş otoriter bir ideoloji, gurur duyulması istenen bir medeniyet projesi olarak sunuldu. Söz konusu projeye iman edilmesi ve onun sorgulanmadan kabulü için halkına karşı psikolojik harbe girişen devlet, netice alamadığı durumlarda militer ve paramiliter yapılarını harekete geçirdi. Bir siyasi projeyi gerçekleştirme amacıyla kozmik odalarda alınan kararlarla kurulan her türlü gayrinizamî yapı ve onların eylemleri, güvenlik refleksi olarak değerlendirilip kendine bir meşruiyet zemini bulabilirken, aynı şekilde şiddeti bir siyaset aracı olarak kullanan muhalif hareketlerin doğmasına da zemin hazırladı. Böylece siyasetin şiddet sarmalına hapsolduğu bir noktaya geldik.
Anlayış, bu ay Dosya bölümünde “Siyasal Şiddet Sarmalı” konusuna eğiliyor. Güney Çeğin “Zor aracı olarak kolluk kuvvetleri”, Cemalettin Haşimi “Siyasal şiddet ve siyasetin alanı”, Mutlucan Şahan “Kanun ve nizam medyası”, Medaim Yanık “Devlet baba ve dağdakilerin öyküsü” başlıklı yazıları ile son dönemde bilhassa etnik meseleler çerçevesinde gündemimize yeniden oturan “siyasal şiddet” kavramını masaya yatırıyorlar.
Bu çerçevede SöyleşiYORUM’un ilk konuğu Mesut Yeğen. Cumhuriyet tarihi boyunca siyasal şiddetin nasıl kullanıldığı ve Kürt meselesi üzerinden nasıl işlediği üzerine konuştuğumuz Yeğen, Cumhuriyet’in takip ettiği siyasetin, Kürt siyaset zeminini PKK ve DTP çizgisine hapsettiğini ifade ediyor.
SöyleşiYORUM’un diğer konuğu İstanbul Şehir Üniversitesi Tarih Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. Kemal Karpat da Türkiye’nin bugün karşı karşıya kaldığı sorunların kaynağının Cumhuriyet’in ırkçı milliyetçiliği olduğunu üzerinde duruyor.
YüzleşiYORUM’da Mustafa Özel, “Kimlik, medeniyet ve siyaset” başlıklı yazısında komşularla sıfır sorun stratejisini, çeyrek asırdır sürmekte olan ekonomik ve kültürel bir açılımın siyasal ifadesini bulması olduğunu belirtiyor.
Memleket Hâli’nde Yücel Bulut, kozmik oda soruşturması ile yarım yüzyılı aşkın bir geçmişe sahip bir yapının tam da merkezine girilebilmesini, bir dönemin sonuna gelindiğinin işareti olarak değerlendiriyor.
Türkiye Siyaset’te Murat Yılmaz “Cuntaların karargâhına doğru” başlıklı yazısında, Türkiye’nin bir demokratik hukuk devleti olması için MİT, JİTEM, Özel Kuvvetler ve askerî istihbaratın arşivlerinin savcılara açılması gerektiğini ifade ediyor. A. Kemal Bersay “Cuntaların kısa tarihi” başlıklı yazısında İttihat ve Terakki’nin Türkiye siyasetine bir armağanı olan cunta sorununun çözümü için darbe anayasasının mutlaka değiştirilmesi gerektiği üzerinde duruyor.
Gündem bölümünde Hatem Ete’nin “Ergenekon ve Açılım”, Ümit Aksoy’un “Bir ‘siyasi dublör’ olarak DTP” başlıklı yazıları ve Ümit Fırat kendisiyle yapılan söyleşide “Açılımda Son Nokta”yı değerlendiriyor.
Türkiye Ekonomi’de İbrahim Öztürk, 2010’da Türkiye ekonomisini nelerin beklediğini analiz ediyor.
Dünya Siyaset’te Nuh Yılmaz, Erdoğan ile Obama’nın 7 Aralık’ta Beyaz Saray’da gerçekleşen “model ortaklık” zirvesini, Ebru Afat ise İsviçre’deki minare referandumu ve Fransa’daki burka, çarşaf ve peçeyi yasaklama girişimleri üzerinden Avrupa’nın Müslümanlarla imtihanını irdeliyor. Z. Tuba Kor da üç koldan bir iç savaşın ve çok büyük bir insani krizin yaşandığı Yemen üzerine mercek tutuyor.
Dünya Ekonomi’de Nihat Gümüş, küresel ekonomik krizin 2009 güncesini, Meryem Torun ise güç mücadelesi gölgesinde gerçekleşen Kopenhag’daki İklim Zirvesi’ni masaya yatırıyor.
