Bütün özlemlerimiz, sevgilerimiz, ideallerimiz, hayallerimiz, planlarımız Azerbaycan'a yönelikti. Bir ayrılık türküsünde, bir kahramanlık şiirinde, bir aşk hikayesinde hep Azerbaycan'ı düşünürdük.
Böyle bir bağlılığa, böyle bir vefaya sevda mı denirdi? Böyle bir ideale, böyle bir hayale ideoloji mi denirdi? Böyle bir kavgaya böyle bir mücadeleye savaş mı denirdi? Böyle bir şiire, böyle bir türküye destan mı denirdi?
Herkes herşey diyebilir. Ben kısaca "dava" dedim. Bütün tanımlamaları bir tek kavramın içinde topladım. Kendi çocukluğumu, gençliğimi, arkadaşlarımı, duygularımı, düşüncelerimi anlatırken, benimle aynı kulvarda koşanların dudaklarındaki yurt, sevda, ana, hasret, dostluk türkülerini onların okudukları havada seslendirmeğe çalıştım. İstedim ki, benimle aynı yolculuğa çıkan o saf, o dürüst, o samimi insanlar bu kitabı okuduklarında kendilerinden bir parça bularak bir anlık o günlere dönsünler. Bir an, küçücük bir tebessümle, küçücük bir dostluk nefesiyle, küçücük bir kıvılcımla yüreklerinde ılık ılık akan bir hoşluk oluşsun İstedim ki, hayal kırıklıkları, vefasızlıklar, kıskançlıklar, çıkarcı dostluk hesapları hep yürekteki bir parçacık hoşluğun içinde erisin gitsin.
-Orhan Aras-
