Aşk.. doğa.. ölüm.. ayrılık.. gibi ‘klasik izlekler’in yanına, her kitabında hayatı, o hayatın içindeki insanı –küçük insanı- sözün kısası, ‘toplumsal olan’ı koymayı ihmal etmedi Oğuz Tümbaş.
Hayli ilginç ve üstünde önemle durulması gerektiğine inandığım bir nokta daha: Kimi şairlerimizin hemen hiç kullanmadığı bazı kelimeler onun pek çok şiirinde alabildiğine yakışıklı ve alımlı bir biçimde geçtiğine göre, kendine özgü bir şiir ‘sözlükçesi’ne ulaşmayı da başardı Tümbaş, öyle anlaşılıyor; bunun açık ve seçik olarak belirtilmesinde yarar var.
“Hadi ben şiire gideyim,
şiirgillere
nigâr teyzelere gider gibi”