Hasan-ı Basri hazretlerine birgün dediler ki:
-Bizim gönlümüze ne ol du ki nasihatlar-sözler bize hiç tesir etmiyor? Yoksa kalbimiz uykuda mı?
Söyle cevap verdi:
-“Keşke kalbiniz-gönlünüz uykuda olsaydı! O zaman uyandırmak imkanı vardı. Halbuki sizin kalbiniz ölüdür!
Ne zamandır, hakikatli sözlerle sarstığım halde, hiç harekete geçmiyor kalpleriniz!...”
Nasihat ederken bazen etrafındaki cemaate şöyle derdi:
-“Eğer kalplerde hayat belirtis olsa idi, sizleri sabah-ı Haşr’e kadar ağlatırdım!” (Hılyetü’l-Evliya, 2/143).