Bu kitapta Emin Çölaşan, Bekir Coşkun, Necati Doğru, Oktay Ekşi, Rahmi Turan, Özdemir İnce, Serdar Akinan, Metin Münir, Balçiçek İlter, Semih İdiz, Cüneyt Ülsever, Ece Temelkuran, Mehmet Altan, Nuray Mert, Ergun Babahan, Ali Akel, Yıldırım Türker, Ahmet Altan, Hasan Cemal, Tamer Korkmaz ve Andrew Finkel’in hangi yazıları nedeniyle çalıştıkları gazetelerden kovuldukları anlatıldı.
Medyanın sermaye yapısı böyle oldukça iktidarların yazar kovdurması kolaydır. Gazete patronunun aynı zamanda bankası, sigorta şirketi, müteahhitlik firması, enerji santralı, oteli, alışveriş merkezi, LPG tesisi, madeni varsa, ithalat ve ihracat yapıyorsa, devletle, bürokrasiyle binbir türlü iş ilişkisi içindeyse iktidarın talepleri karşısında çoğu defa direnemez.
Yazarların iktidarın telkinine ve patronların keyfine göre işten çıkarılmasını önlemenin birinci ve en etkin yolu medyanın sermaye yapısının değişmesi ve gazete patronunun başka işlerle uğraşmasının önlenmesidir.
Yazarından muhabirine, sayfa sekreterinden matbaa işçisine kadar medya sektöründe çalışanların sendikalı olmaları, patron baskısına boyun eğmeden görevlerini profesyonelliğin gereklerine uyarak yerine getirmelerini sağlayabilir.
Ve tabii ki gazete okurları… ‘Yazarların kovulduğu gazeteleri okumak istemiyoruz’ deme hakları, hatta sorumlulukları yok mudur?”
