Postallı’nın şiirleri birçok gazete ve dergide, Kar Çiceği mahlasıyla bazen de kendi ismi ile yayınlanmıştır. Toprağa Bir Can Düştü, Can Çiçeğim ve Yüreğime Elif Düştü isimli üç tane şiir kitabı yayınlanmış bulunan Postallı’nın şiirleri “Anadolu Hececileri” isimli ortak bir şiir kitabında ve altı şiir antolojisinde yer aldı. Çeşitli yarışmalarda üç birincilik, bir üçüncülük, beş kez de mansiyon ödülü aldı. Anayurt Gazetesi 3. Edebiyat ve Şiir Yarışmasında Takdir Belgesi, Kayseri Kültür Derneği ile Anadolu İlim ve Edebiyat Eserleri Sahipleri Meslek Birliği tarafından da ödüllendirilmiş bulunmaktadır.
O, bir Anadolu insanı, ümmet ve memleket sevdalısı, ailesinin de toplumun da ayrılmaz parçasıdır. Şiirlerinde vatan ve din sevgisi, dünyevi ve ilahi aşk ile Mevlana tarafından Şeb-i Arus (Düğün Gecesi) olarak adlandırılan ölüm anı çokça boy gösterir. Yaylalardaki kevenler de, ahalinin derdi de şairin satırlarında çiçek açar;
“Yetim bir yavruyu, pek üzgün gördüm,
Yürek yandı, pişti, köze dokundu.
Saçını okşadım, derdini sordum,
İç çekti, ağladı, öze dokundu.”
Şiir; Şair’in içini döktüğü yalçın dağlardır, dertleştiği dostudur, satırları tırmalayan çığlığıdır, haykırışıdır. Kar Çiçeği yıllardır süren bu yolculuktaki mahlasıdır. Bunca çiçek varken aslında Kar Çiçeği’ni kendinden bir parça görüşü, onun yaşadığı zorluklara karşın ayakta ve tevazu ile duruşundandır. Şair, kendi hissiyatını Kar Çiçeği’nde görür, bizlere Kar Çiçeği’nde görünür. Görebilmek ümidi ile…
“Şiiri bilmeyene anlatamam şiiri
Kaymağa limon sıkar, bala katar zehiri
Ne gül tanır, ne gülşen, bülbüldeki aşkı hiç!
Duygusu olmayanlar, nasıl duyar şairi “
