Masalları, şiirleri, şarkıları, ninnileri sever misiniz? Kim sevmez ki? Ama birileri var bu zenginlikten yakınan; masallardan, renklerden, gülen yüzlerden kurtulmak isteyen. Karanlık bir köşede yaşayıp karanlık kâbusları çok seven bir cadı toplayıvermiş bir gün tüm mutlulukları. Herkes, ama en çok çocuklar mutsuz, sessiz, ıssız kalmış; solmuş, sararmış. Derken, bir bahar sabahı öğrenmişler düşlerinin başına geleni. Yola koyulmuşlar hemen geri almak için gülüşlerini. Ama bu o kadar kolay mı? Kim inecek o karanlık kuyunun dibine? Ya cadı, onun yaptıkları yanına kâr mı kalacak? Bu güzel çocuklara eşlik edip cadıya bir ders vermeye cesaretiniz var mı? Haydi o hâlde! Sarılın renklere, düşün masallarınızın peşine. Gökten düşen elmaları da unutmayın.