Yeşil cuhalı cok cekmeceli yazı masalarını, deniz fenerlerini, Ming mavisi ejderhalı cay fincanlarını, gunluk yazmayı, atlasları, seyahatnameleri, Rhapsody in Blue’yu, sarı rengi, butun alfabelerdeki harfleri, Sabite Tur Gulerman’ı, şahmeranlı camaltı resimlerini, adaları, defter kaplamayı, ikonaları, kirpiyi, Maria Callas’yı, kurşun kalemleri, yedi kapılı bir yıldız gozlemevi yaptırıp pembeden başka renk kullanmayı yasaklayan mihrace Jai Singh’ın bir turlu gidemediğim harikalar diyarı Jaipur şehrini, başkalarınca tutulmuş not defterlerini, Dino Buzzati’nin Tatar Colu’nu, sessiz sedasız hayatımızdan cekilmiş Remington daktiloları, idare lambalarını, Polonya mızıkalarını, murekkep şişesi biriktirmeyi, huş ağacını, Giotto, Fikret Mualla, Francis Bacon, Hopper, Neş’e Erdok ve halk ressamı Zileli Emin’i, yandan carklı nehir gemilerini, Mississippi’nin caz muziklerini, tren istasyonlarında unutulmuş buharlı lokomotifleri, Tarkovski, Fellini, Pasolini, Kieslowski ve Omer Kavur’u, Gogol’un katip Akakiy Akakiyevic ile Anayurt Oteli’nin Zebercet’ini ve gazetelerdeki cinayet haberlerini kesip saklamayı cok seviyordum.
