Türkçenin renk anlamına gelen en eski kelimesi Orhun Abidelerinde geçen öng kelimesidir. Her nesnenin bir rengi vardır. Dil, nesnelerin rengini isimlendirmekle kalmaz, renklere anlam yükleyerek renkleri sembolleştirir, mesela, alnı ak, bahtı kara gibi. Renkler; yönleri, unsurları da temsil eder.
Renkler; atasözü, deyim, mitoloji ve edebi eserlerde somut ve soyut anlamlarıyla yer bulur. Temel renklerin yanı sıra renkleri ve ara renkleri belirtmek üzere benzetmeler yoluyla Türkçe renk isimleri türetmiştir, mesela, küf rengi gibi.
Varlıkların isimlendirilmesinde de renklerden yararlanılmış, insan adları, yer adları, bitki ve hayvan adları türetilirken de renklerden istifade edilmiştir, mesela, karabiber gibi.