Bu zamana kadarki tüm yolculuklarım dışımda oldu benim.
Mutlu anlar, acı anlar, öfkeli anlar,-
Küskünlükler, sitemler, kavgalar, kahkahalar...
Dışımdaki insanlar, dışımdaki olaylar,
dışımdaki tenlikler, dısımdaki sevinçler,
dışımdaki tesadüfler, şanslar, kısmetler,
dışımdaki öfkeler. Dışımdaki herşey.
"Hayatı bu kadar" zannederek yaşadım; ne için bu dünyada olduğumu bilmeden... Hepimiz böyle yasıyoruz, özümüzü unutmuş, sınırlarımızı yadsımış bir şekilde...
Doğuyor, büyüyor, ölüyoruz... bu noktada "bitti" zannederek; kocaman bir sonsuzluk içinde olduğumuzu bilmeden...
Okullar okuyor, çalışıyor, geziyor, arkadaşlıklar kuruyoruz; korkularımızın bizi yönettiğini bilmeden...
Ruh eşimizi arıyoruz yıllarca, onunla tamamlanmak ümidiyle; özümüzde tam ve bütün olduğumuzu bilmeden ...
Allah dışarıda zannediyoruz; içimizde olduğunu bilmeden...
Bu kadar değil, burada bitmiyor.
Bu dünyada olma sebebimiz HATIRLAMAK,
Unuttuğumuzu hatırlamak, bir oyun oynadığımızı HATIRLAMAK,
Artık oyunun bittiğini HATIRLAMAK,
Özümüzü HATIRLAMAK
Saf Sevgiyi hatırlamak