E-Dergi

Şule Gürbüz okuması zor bir yazar. Okudum bitti , anladım gitti diyemiyorsunuz. Anlam içinde anlam var hem yazar iyi okuyucu istiyor. İstiyor ki okuyucu eline kalemini alsın, yüklemini aradığınız cümleleri kelime kelime okusun, odaklansın, anlatmak istediği meramını hemencecik anlamasın, derinlikli incelikli okusun der gibi yazıyor. Ya da bana öyle geliyor ? “ İnsan yaşadığı yere benzer” şair sözü imiş, şair sözü yalandır deseler de bu cümle bir kaç gün zihnimizde geziniyor. Kitap üç bölümden oluşuyor öyle miymiş onlardan biri. Öyle miymiş bölümünü okurken tüm yüklemlerin rivayet edilen geçmiş zaman kipinde çekimlendiğini, “başlık ve yüklemlerin böylesi uyumu olsun şaşılacak şey doğrusu” hayretiyle okuyoruz.

Yazar kitabın sonunda “ bu kitabı okumak sizde Japonya’yı görme isteği oluşturuyorsa ne mutlu bana” diyor. Başardınız Beth Kempton,Japonya’yı artık daha çok görmek istiyoruz. Wabi Sabi felsefesini okurken aslında tasavvufla benzeşen öğeleri, öğretileri görmek ilginç geliyor.. Okuması kolay bir kitaptı.

Romandaki üniversite edebiyat hocaları Nermin hanım ve Kaan beyden ilginç cümleler okuduğumuz kitap : “Edebiyat insan ruhunun sonsuzluğuna çevrilmiş bir teleskoptur.İnsan ruhunun bütün parıltı ve yıldızlarını ve kara deliklerini bu teleskopta görebilirsiniz.” Romanların olay örgüleri içindeki öğreticiliğini seviyorsanız bu kitapta bunu bulabilirsiniz, aşk tesadüfleri sever şarkısını yeniden, bu kez kelimelere odaklanarak dinleyebilirsiniz.. Romanda insan olmaya,hayata dair tespitlerin harikalığına rastlamak ise bir lütuf..Kitabın baş kahramanı Fazıl’ın yaşadığı cam fanusun kırılışından sonra farkettiği “Mutlu ailelerde insan hayat hakkında çok fazla şey öğrenemiyor, mutsuzluk öğretiyor insana hayatı.” cümlesinin ne kadar ilginç olduğunu fark ediyorsunuz. En çok August Sander’ in “ Dansa giden üç köylü” fotoğrafına atıfta bulunarak yapılan espiriye tebessüm ediyorsunuz..Hayat Hanım; çok ilginç, çok sürükleyici kesinlikle okunası.

“İnsan olmanın psikolojik boyutları katman katman.”Okunup rafa kaldıralacak bir kitap değil; okurken düşündüren , kafa yormayı gerektiren bir kitap.Yazarın insana dair mesleki tecrübelerinin ışığında altı çizilesi pek çok tespitin bulunduğu eser. Kitabın anlatım dilini akıcı ve anlaşılır bulduğumu da ayrıca belirtmek isterim.

Cımbızla seçilmiş kelimelerin öyküleri bunlar.Ufkunuzun Himalaya dağlarına tırmanmasını hedeflemiyorsanız sadece keyifli şeyler okumak için okunası olan kitap.Ve son söz olarak şunu diyelim :
“Kekremsi hüznün içindeki tuhaf mizahın kitabı.”