E-Dergi

"Öyle bir zaman gelecek ki, insanlar kazançlarının helal mi haram mı olduğuna bakmayacaklar artık." s.20
"Lakin ben neredeyim? Zamanın neresinde?" s. 50
"Aramakla bulunmaz... Ama bulanlar ancak arayanlardır." s.68
Sır Mustafa Kutlu'nun 8 hikayesinden oluşuyor. 96 sayfaya sığdırılmış bu 8 hikaye ayrı başlıklar altında toplansa da birbirini tamamlıyor aslında.
Değişen dile, siyasete, kurumlara, kişiliklere eleştiriler bu hikayelerle anlatılmaya çalışılmıştır.
Kitabın adı ilk hikayeyle aynıdır. Zaten başlangıç noktası ve tüm hikayelerin ortak noktası ilk hikayeyle değişen kurumsal yapıyı görüp sırra kadem basan şeyhin etrafında oluşmaktadır.
Sır okunmalı mıdır? diye sorulacak olursa "Mutlaka"

Hayat keşmekeşi bize en çok da doğayı unutturdu. Bir nevi yaradanın doğadaki izini kaybettik. Güzel görmeyi, güzel görürken hayatımızı güzelleştirmeyi bırakarak sürekli her şeyden şikayet eder olduk. Yolumuzdaki ışığımız, etrafımızı aydınlatamazken en çok da benden uzaklaştık. Ve bu durum şükretmeyi unutturdu, eleştiriyi arttırdı. Mümine Yıldız bunları naif ve hülyalı bir sesle çizerken bize de şükür kavramını yeniden tattırıyor. Sindirerek okunması lazım diye düşünüyorum. Kitapta bolca kendini tekrarlar var o yüzden yeri geliyor sıkılmalar yaşanabiliyor. Ama öyle bir yerde o kadar farklı bir hayat hikayesi anlatılıyor ki yeniden bağlıyor. Şunu eklemeden yapamayacağım kitaplığımda çok uzun süredir var her elime aldığımda geri bırakıyor ve bir türlü okuma yoluna gidemiyordum. Anı unuttuğum, geçmişin elemine, geleceğin endişesine bolca düştüğüm bir dönemde belki de Rabbimi hatırlatmak için okunma anını beklemiştir bu kitap, Mümine Yıldız'ın da söylediği gibi...

Ben bu tip yazarlara çılgın yazarlar diyorum. Okuyucuyu; garip şeyler yaşatıp, benim hayatımda böyle bir süreç olsaydı ne yapardım duygusuna sürüklüyor. Güray Süngü'nün kitaplarından aldığım keyfi yakaladım diyebilirim. Yazar keyifle, akıl oyunlarıyla sürüp giden bir okuma yaşatıyor okuyucuya. Kitap kesinlikle yormuyor, ama sonu pek bir klişeye bağlandı gibi geldi bana. Her bölüm başındaki şarkı isimleri de güzel bir detay... Kitaba adını veren bir şarkıyken...
Yazar, kahramanını üniversite yıllarına döndürüyor ve bu dönemi bize tüm detaylarıyla inceletiyor. Siyasal, sosyal mesajlar veren yazar, öğrencilik yıllarından bu yana pembe dizi tadında romanlar çeviren Aziz'in serüvenini, sosyopat arkadaşı Abdül'ün çılgınlıklarını romanının ortasına yerleştirip okuyucusunu olağan ve olağanüstü olaylarla film tadında bir okuma keyfiyle başbaşa bırakıyor. Şunu da söylemeden edemem ben böyle bir son hayal etmemiştim diyebilirim,yakışmamış bir son olarak bulduğumu söylemeden edemeyeceğim.

Yaşar Kemal'in "Kuşlar da Gitti" kitabı tadında bir kitap. Konu, anlatım etkileyici fakat çocuklar evet silahla, kötülükle karşılaşıyorlar ama onların dünyası için toplu bir ölüm durumu bu kadar açık dile getirilmeli mi bilemedim. Bu konu hakkında Sınıf öğretmenleri ve PDR öğretmenleri daha net bir açıklık getirebilir ama o yaştaki çocuklar için biraz soyut ve ağır kavramlar taşıyor.

Güray Süngü’nün ilk öykü kitabı ve benim onunla tanışma eserim. 12 adet öykü, 12 adet hayattan oluşmuş bir eser... Öykülerin içinde bolca yalnızlık, aşk, delirme, insanın kendinden uzaklaşması gibi nice duygu var. Altı çizilecek onca cümlelerle dolu bir kitap okunmalıysa o zaman bir şans verilir.