E-Dergi

Beklediğim kadar güzel bir kitap değildi.. Konu kişinin beşere olan aşkından Mevla'ya yönelmesi ama kitapta bunun üzerinde neredeyse hiç durulmamış. Leyla&Mecnun, Kerem&Aslı, Yusuf&Züleyha'nın hikayesi gibi etkileyici bir kitap/hikaye değildi.

Nedense Sinan Yağmur'un Tebrizli Şems'ini okurken aldığım tadı yazarın diğer kitaplarında bir türlü alamadım. Ya benim beklentilerim çok ya da gerçekten de o kadar da iyi değiller. Yine de Yusuf&Züleyha hikayesinin insanı çok da yormayan masalsı anlatımını sevdim. Kitap ile ilgili en sevmediğim nokta ise belki de Züleyha'nın yazdığı mektupların -bence- gereğinden uzun olması ve mektuplar için seçilmiş olan yazı tipinin göz yorucu olması. Hz. Yusuf'un hikayesini bir de Züleyha ile olan/olmayan ilişkisini çok da bilmeyenlere başlangıç için güzel bir kitap diyebilirim.

Tasvirlerin çok olduğu kitapları okumaktan nefret eden ben Cengiz Aytmatov'u okurken, daha uzun olsa daha çok tasvirli cümleler okusam keşke diyorum. Bu konuda ondan daha iyisi var mı, açıkçası ben daha rastlamadım. Kitabı okurken yaşınız kaç olursa olsun eminim siz de benim gibi ister istemez 'adsız oğlan' olacaksınızdır. Bundan dolayı da bu kitabı hiçbir zaman unutacağımı zannetmiyorum. Cengiz Aytmatov'un sevdiğim diğer bir yanı da içerik her ne kadar gerçekçi olsa da sonunu tahmin edemiyor insan, en azından ben edemiyorum. Zaten kült kitaplardan olan Beyaz Gemi'yi okumayan varsa kesinlikle okumasını tavsiye ediyorum.

Şimdiye kadar okuduğum en farklı kitaptı sanırım, biyografi ya da otobiyografi de farklı hissettiriyor insana ama hiçbiri 15 yaşında kansere yakalanan bir kızın yaşadıklarını olduğu gibi günlüğüne yazması gibi değişik hissettirmiyor. Kitabı okuyanların çoğu da Burçak'ın hayata gözlerini yumduğu yaşlarda okumuş bu kitabı ben biraz geç kaldım sanıyorum, içerik ya da yazım tarzı ile ilgili yoruma açık bir eser değil belki ama tek söyleyebileceğim sadece ilk günlük kısmı -küçük bir çocuğun günlüğü olmasından dolayı- biraz basit ve sıradan geliyor tabi ama okumayı düşünenler varsa pes etmeden ikinci günlüğe gelene kadar beklesinler zaten devamını bir çırpıda bitireceklerdir. İnternette Burçak'ın fotoğraflarını da görünce -kitapta net değiller- gerçekliğini daha da iyi kavradım yaşadıklarının. Böyle üzücü bir hayat hikayesini okumayı kaldırabilecek herkes okumalı bu kitabı ki yaşamın kıymetini daha iyi bilelim, pişmanlıklarımız olmasın giderken.

Cehennem'den sonra Dan Brown'un okuduğum ikinci kitabı Kayıp Sembol. Sanıyorum yazarın yazım tarzını çözmüş bulunmaktayım, uzun olmayan, basit ve anlaşılır cümleler ama derin mesajlar. Bundan dolayı yazarın diğer romanlarını da kesinlikle okuyacağım çünkü kurgu ile gerçekliği çok güzel bir şekilde birleştirirken, okuru anlaşılmaz cümlelerle yormuyor. Böylelikle sadece olaya ve tabi gerçeklere odaklanıyorsunuz. Masonluğu merak eden ama sıkıcı metinlerin içinde boğulmak istemeyenlere bu kitap önerilir.