E-Dergi

Alexandre Dumas’ın akıcı kalemi sayesinde, 4 günde severek okuduğum 750 sayfalık keyifli bir klasikti. Ama belirtmeliyim ki, Monte Cristo Kontu ile kıyaslanabilecek bir eser değil

Ben kitaba kötü diyemem asla, çok iyi yerleri var ama sanırım bütün olarak baktığımda harika bir kitap da diyemiyorum. Bu yüzden 3 günde elimden bırakmadan okusam da, yazara hem saygı duyup hem hayalkırıklığı yaşadığım, hem çok sevip hem beğenmediğim bir çok şey bulduğum, kararsız kaldığım bir eser oldu.
Umarım okuyanlar benden daha çok sever

Vincent Van Gogh’un, ona desteğini hiç esirgemeyen biricik kardeşi Theo’ya yazdığı mektuplardan oluşan bu kitap, ilk bölümlerde resme dair çok fazla terimsel anlatıma sahip olsa da, sonradan bu büyük dehanın iç dünyasını açtığı çok derin satırlara dönüşüyor. Van Gogh’un umutlu ama kırılgan, alçakgönüllü o zarif ruhunu okumak gerçekten çok etkileyiciydi.

Basit bir aşk hikayesi gibi başlayıp, insanı; suçluluk, utanç, öfke, vicdan, ahlak konularında düşündüren ve yaşananların gizemini koruduğu harika bir romandı.

Her insanın kendi sevme becerisindeki dinamikleri farketmesi için kesinlikle okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Muhteşem, muhteşem, MUHTEŞEM