Bir çocuk doğdu İstanbul’a aşık. O adam şair oldu İstanbul’u anlattı şiirlerinde. Suçlu görüldü hapse atıldı yine durmadı yazdı da yazdı. Çıktı o hapisten yaptığı ilk iş sevdalı olduğu İstanbul’unu yakından görmek oldu. Gitti Kızkulesine seyretti özlemle ve aldırdı elini maviliklere , şu satırlar döküldü ağzından;
Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.
Seyir defterini başkası yazsın.
Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman.
Beni o limana çıkaramazsın...
Ve Sunay Akın şiir cumhuriyet açılışı olarak yine Nazım Hikmet şiirini okumuştur. Birçok konuya bir çok kişiye öncülük yapmıştır Nazım Hikmet.
İstanbul kaç kişinin aşkı kaç kişinin nefreti oldun bu zamana kadar bilinmez ama saba yazılan şiiler , kitaplar sonsuz. Sen sonsuzsun İstanbul... Sen vazgeçilmezsin...