E-Dergi

Bir insanın çocukluktan yetişkinliğe doğru giden süreçte kendini keşfetme öyküsü. Benliğini hapseden şeylerden - din, aile , ulus , dil - kurtulma ve özgürlüğe doğru ilerleme çabası. Dördüncü bölümün sonları ve beşinci bölümün başlarında biraz sıkılsam da Joyce ile tanışmaktan mutluluk duyduğum bir kitap oldu. Ayrıca Murat Belge’nin son sözünün kitabı anlamlandırma hususunda okuyucuya büyük yardımı olduğunu düşünüyorum.

Tanpınar’dan ziyade Bergson için alıp okuduğum ve çok sevdiğim bir kitap oldu. Bergson‘un en önemli kuramları anlaşılır bir şekilde açıklanmış. Tanpınar’ın sanat anlayışını ve bu anlayışını oluştururken Bergson etkisini yazar son derece güzel örneklerle açıklamış.

Yakup Kadri’nin merak ettiğim bir dönemi (1909-1913) başarıyla anlattığını düşünüyorum. Romanda gerçek kişilerin -yazar, asker, politikacı - yer alması romanı son derece gerçekçi kılmış. Yakup Kadri’nin insanın varoluşsal çaresizliğinin her türlü fikir ve idealden üstün olduğunu Ahmet Kerim karakterinde tüm gerçekliğiyle görüyoruz.

“Kayıp Zamanın İzinde”yi 5 sene önce okumuştum ve yıllar sonra, aklımdan zaten hiç çıkmayan Proust’u bir anlamda yad etmek için yazarın ilk kitabı olan “Hazlar ve Günler”e başladım. Evet, konu itibarıyla ve naif, hüzünlü anlatımıyla bu eseri “Kayıp Zamanın İzinde”nin bir hazırlığı olarak değerlendirebiliriz. Bazı bölümlerde romantizmin doruklarında gezip beni biraz bunaltsa da Proust’u yad etmek oldukça keyif vericiydi. Ölmeden tekrar okumak istediğim nadir eserlerden olan “Kayıp Zamanın İzinde”den önce bu kitabı okumak kesinlikle şartmış gibi bir anlayışı da doğru bulmadığımı belirtmek isterim. Eğer donanımlı bir okuyucuysanız korkmayın ve “Kayıp Zamanın İzinde”ye başlayın derim.

2.cildini hemen almadığıma pişman oldum. Başyapıt sıfatını sonuna kadar hak eden bir roman. Müthiş dokunaklı öyküler , müthiş bir üslup.