E-Dergi

2.Abdülhamit devrinde Doğu-Batı kaynaşması üzerine kurulu bir roman. Toplumun her kesiminden kişi kadrosu ile, milli değerlerimizi göstermesi ile, içtimai hayattan kesitler sunması ile bir devri capcanlı gözümüzün önüne sunuyor. Abdülhamid hakkındaki katı tutumu hariç romanı çok beğendim.

Milli mücadele dönemi ile başlayıp cumhuriyet sonrası 1945lere kadar giden romanda inkılapların gerekliliği ve topluma ne derece aşılandığını irdeleyen bir roman. İnkılaplardan ve yeni cumhuriyetten arzu ettiği değişimi göremeyen yazar 3. kısımda kendi ütopyasını bize sunar. İstediği Ankara bu bölümde tasvir edilir. Dili bakımından çok fazla yabancı menşeli kelime kullanılmış. Belki de romanın mesajına uygun olsun diye böyle düşündü ama çok sırıtıyor ve çoğundan bir şey anlamıyorsunuz. Ve tabii ki Yakup Kadri'nin kemalist ideolijisi görüyoruz

Adamın sıradanlaşan burjuva hayatı, içindeki şeytanı tanımasıyla bambaşka bir yönde gelişiyor. Stefan Zweig diğer romanlarında olduğu ruhsal tahlilleriyle hep bir adım önde

Film tadında bir roman. Psikolojik tahlilleri çok güzel. İnsan 'satranç hastalığı da mı olurmuş' diyor.

Silik bir tip, tekdüze bir hayat ve kaçınılmaz yalnızlık.