E-Dergi

Zweig'in romansı tarzıyla okuması keyif veren bir çalışma. Balzac hayranlarını ve yazar adaylarının mutlaka okuması gerekiyor.

Sayfa sayısının artmasını istemediklerinden olacaka, fontu küçük tutulmuş. Alıntı yapılan yerlerde daha da küçülüyor ve okumayı güçleştiriyor.

Fowles'ın eserlerinin en önemli özelliği, kurgusuna okurdan daha yakın durmayışı. Böylelikle, başlayan hikaye tüm soruların yanıtlanmasıyla sonlanmıyor. Okur, kitabı bitirdiğinde cevap bekleyen sorularla ortada kalıveriyor. Bu özelliği onu, yarattığı karakterlerin zihnini okuyabilen, kurgunun tümünü nüfuz ve müdahale edebilen yapay yazarlardan ayırıyor.

Yazarı tanıyanlar, henüz okumamışlarsa mutlaka edinmeliler. Fakat Fowles'la tanışmamış olanlar için doğru bir ilk kitap olmadığını belirtmeliyim. "Büyücü" daha doğru bir başlangıçtır.

Esere diyecek sözüm yok ama bu çevirisini beğenmedim.

Çevirmen, “umarsız” kelimesinin “çaresiz” anlamına geldiğini bilmeyerek defalarca “umursamaz” karşılığında kullanıyor. Göze batan daha pek çok hata var. Fakat bu, çeviriye olan güveni tümüyle yok edecek düzeyde. Dizgiden kaynaklandığını düşündüğüm, anlamını, tekrar tekrar okuyup da çözemediğim bir çok cümleyle karşılaştığımı da söylemeliyim.

Bu güzel eseri okumak için bu yayınevini seçtiğime pişman oldum.

Sarmaşık'tan sonra bu kitabı okuyacaklar, kesinlikle hayal kırıklığına uğramayacaklardır. Kitapta kendisi için "oyuncu yazar" diyor Şebnem İşigüzel. Kitabı bitirdiğinizde ne kadar haklı olduğunu anlayacaksınız.

Can Yücel 12 Mart döneminden sonra mahkûm oluyor. Hapishanedeki yaşantısından ve düşüncelerinden oluşan şiirlerin toplandığı kitabın adı; “Bir Siyasinin Şiirleri”.

Kitapta şiirler iki bölüm halinde toplanmışlar: “Bir Sen Eksiktin Ayışığı” ve ‘Bir’den ‘Elliiki’ye kadar şiirlerini isimlendirdiği “Damdan Damlaya Damlaya Göl Olmaz Ya”.

Can Yücel hapishane yaşantısının etkisini şöyle açıklıyor:
“Hapishanede aklım başıma geldi (...) Kapalı bir yer. Şairlik patlamam orada oldu. Cepheler açık. Seni bir yere koymuşlar. Seni kovanlar var. Yalın bir çelişkinin içinde bir de insanlarla sıkı fıkı bir ilişki var hapishanede. Sade siyasiler değil. Gerçi öbür koğuşlarla ilişkiyi kısıtlamışlardı ama, yine de onları izleyebiliyorduk. İşte bu çelişkinin yalınlığı daha doğrudan sonuçlar almama yardım etti. Siyasetti, içkiydi, kendimi dağıtacak olanaklar da yoktu. Bundan dolayı yoğun olarak şiirle başbaşa kaldım. Yoğun olarak şiir yazmaya başladım ve bunu iş haline getirdim.” (Kızılcık - Kasım/Aralık 2005. sayfa:83)

Can Yücel’i okuyanlar, o müthiş zekâyı mutlaka sezmişlerdir. Hapishanenin içindeki Can Yücel’in kafasının içindeki hapishaneyi görmek isterseniz “Bir Siyasinin Şiirlerini” tavsiye ederim.