E-Dergi

ilk 100 sayfada kitabı bırakmamak için direndim desem yeridir, sonra da iyi ki bırakmamışım diye düşündüm. deborahın kendi dünyasında kurduğu cümleler bizim için bi anlam ifade etmediğinden çok yordu başlarda ama daha sonra gerçek dünyadan bahisler arttıkça elimden bırakamadım.

tek kelimeyle anlatacak olsam "arabesk" bir kitap. değişik bir hikaye yok kitapta. cümleler desen.. bir şeyler eksik ama çözemedim.

bir şeyler anlatıyor anlatıyor anlatıyor ama bir şey anlatmıyor, düzgün kurulmuş cümleler yığını. kitaba adını veren hikaye dışında okumasam da olurdu dediğim kitaplardan oldu.

yeryüzü blues u okuduktan sonra okumaya karar verdiğim kitap. uzun zamandır ağlayarak kitap okumamıştım. hızır ın korayın eline verdiği şeyleri sıralaması, anlamanın delirmekliği, anlatmanın mümkünsüzlüğü..
başka kafalar bunlar ve iyi ki varlar. bu öğrenilecek bir şey değil bence, bu kafa ya vardır ya yoktur. olayların gittiği noktalar, cümlelerin kendileri.. özel bir yazar, daha da okumaya devam etmek isterim, yazsın dursun :)

"Sur Kenti Hikayeleri" ile yazarı tanıdım, oradan yola çıkarak ben bu yazarı okumaya devam ederim diye düşünmüştüm ama o kitaptan sonra yavan geldi diyebilirim.