E-Dergi

Kürşat başar'ın okuduğum bu ilk kitabı konu ve içerik açısından hiç fena sayılmaz. Ancak yazarın olayları fazla betimlemesi ve bir olay üzerinde çok uzun süre durması kitabın sürükleyiciliğine biraz zarar vermiş.

Psikoloji uzmanı olmadan kişisel gelişim kitabı yazabilmek herkesin hacı değildir. Ancak yazar bunu başarılı bir şekilde yapmış. Özellikle herkesin tanıyabileceği kişiler v olaylar üzerinden bir şeyler anlatması kitabı sıkıcı olmaktan çıkarmış.

Bir dönem büyük ses getiren Elif Şafak'ın bu romanını basının etkisiyle birlikte yargılayıcı bir edayla okumaya başladığımda kitabı beğeneceğim pek aklıma gelmezdi. Zaman içerisinde anladım ki kitabı eleştirmek ve yargılamak için öncelikle önyargılardan kurtulmak gerekirdi. Bu yüzden kitabı "Baba ve Piç" olarak değil de herhangi bir roman olarak okumaya başladım ve o zaman kitabın bana bir şeyler kattığını anladım. Çünkü hayat tsadüfler, iyilikler ve kötülüklerden ibaretti ve bu kitap bunu açık bir şekilde gözler önüne seriyordu. Roman sıfatının yanısıra kitabın bir yerinde geçen "Biz Ermenileri bir arada tutan şey belki yaşanan hazin olayı soykırım olarak kabul etmemiz ve bunun herkesçe soykırım olarak kabul edilmemesi". Şimdi bu ne demek diye sormayın. Bunu kitabın okuyunca anlayacaksınız..

Kitaba ilk başladığımda "çoğu ucuz kitapta olduğu gibi sıradan bir kurgu ve bir roman denemesidir" ön yargısı hakimdi. Ancak okumaya devam ettikçe anladım ki bu kitap, o kitaplardan değil. Zaten yazar böyle yazmaya kalkışsa dahi kahramanlar buna izin vermezdi. Dilsiz bi oğlan çocuğu, her şeye muhalefet bir kız, r'leri söylmeyen bir kız daha... ve tartışma olmasın diye sessizliğine gömülmüş bir baba....

Moğollar'ın, Harezmşahlar'ın, Kıpçaklar'ın... tarihinden bir kesiti yalın bir dille bize aktaran belgesel roman sanıldığı gibi sade ve sıkıcı bir tarih kitabı değil. Tarihin ve savaşların yanısıra bir aşk hikayesini de dile getiriyor.