Yağmur Tunalı, varlığı ile dünyamıza eserler kazandıranların, yokluğunda ağıtını yaktı “GİTTİLER” de.
Yokluklarına “eyvahlandığımız” kıymetli şahsiyetleri saydı döktü tek tek.
Bizzat tanıdıklarını, hemhal olduklarını yazdı.
Yazdı ama ne yazış.
Bir yandan hüzünlendik ama diğer yandan onun güzel Türkçesinin zevkine vardık.
Günümüzde dil zevkini giderek azaldığını düşünürsek, ruhumuz onun güzel Türkçesiyle yeniden zenginleşti.
Okudukça Türkçenin tadına lezzetine varıyorsunuz.
Nesli tükenmekte olan bu üslubun, günümüz dilcilerine anlatacağı ne çok şey var “GİTTİLER” de. Her cümle acı bir kahve tadı bırakıyor belleklerde. O tadı yüreğinizin derinliklerinde hissediyorsunuz. Hüzünleniyor ama üzülmüyorsunuz.