E-Dergi

Çok iyi. Bunu söyledikten sonra biraz daha bir şeyler yazabilirim sanırım. Yazar basit fizikle hikayeyi çok güzel kotarmış gibi geldi bana. Atmosferi(hangi atmosfer?!) çok güzel anlatıyor çok tempolu, heyecanlı, film gibi. Roket yakıtından su yapma denemeleri olmadı tekrar roket yakıtı yapmaya çalışmak, co2 toplayıcılar, nitrojen tankları. Hepsini bir bir anlatıyor üstüne -belki bu bir handikap olarak görülebilir, ya da mazur görülebilir- geçmiş sahneleri referans olarak gösterip, hatırlayın burada şunu yapıştık o yüzden şimdi bunları yapabiliyoruz diyebiliyor. Yahu bu nereden çıktı şimdi diyemiyoruz

Yazarın okuduğum ilk kitabı benim çok hoşuma gitti. Karı koca ayrı ayrı günlük tutmaya başlarlar. Birbirleri hakkında düşündüklerini, bildiklerini, bildiklerini sandıklarını ve en önemlisi bilinmesini istedikleri bir bir yazarlar günlüklerine. Okudukça katmanlar arasında kendinize bir yol bulabiliyorsunuz.

Yazarın daha önce hiç bir kitabını okumayan benim gibiler, bu kitaptan R. Bradbury ya da PKD'ye benzer bir anlatım bekleyebilirler, beklemesinler. Arka planda Dresden bombalanırken bizde Billy'nin yaşamına bölüm pörçük tanık oluyoruz. Mutlaka iç sayfalara göz atın, arkanıza yaslanın, gerisi gelir zaten.

Daha önce de bahsedilmiş, okuması gerçekten dikkat gerektiriyor. Yazarı takip etmek gerçekten çaba gerektiriyor. Karşınıza çıkan boş sayfaların daha sonradan "bunu o sayfa anlatamazdım, yeri değildi" gibi absürd bir şeyler karşılaşabiliyor insan. Geçmiş anlattıklarına göndermeler de bir hayli fazla. Bir diğer çektiğim sıkıntıysa ek açıklamaların sayfa sonlarına değilde bölüm sonuna yerleştirilmiş olması. Sayfalarla uğraşmak insannın okuma şevkini kırabiliyor.

İkinci dünya savaşına çoğu zaman ezilen örselenen tarafın sadece yahudiler olduğunu düşünerek bakarız. G. Grass bize diğer taraftan da bahsediyor. Savaşın kötü bir iz bırakmadığı aile düşünülebilir mi?