seli seli günseli... canım selim... selimlik... bat dünya bat.
içimde bir şeylerin titrediğini hisdiyorum. bir adam, üstelik bir mühendis, altı üstü bir inşaat mühendisi, ne anlar edebiyattan?
böylesi yoğun ve kalbimi titreten, hüzün yüklü bir heyecanı bir mühendis mi kattı benim hayatıma?
kendimden bir şeyler bulmadım ama başka hangi roman bu duyguyu verebilirdi ?
okuyunca bi parça bunalıma giriyorsunuz, hala onun hüznünü taşıyorum kalbimde. ama, ama değer. selim ışık, turgutcuğum. günseli. ve olric. sizi sevdim ben. bir yerlerde bir selim ışık kalıntısı görebileceğime inanıyorum yine de.
bir edebiyat şaheseri bu. bir klasik. mutsuz olduğunuz bir dönemde okumanızı tavsiye etmem. mutluyken de o heyecanı yakalayamazsınız. zaten selim ışık da yaşamakla yaşamamak arasında karar verememişti. bunu tartışırken ömrü bitti.
bu kitap bana daha önce bilmediğim bir duyguyu verdi. ismi olmayan, garip bir duygu bu hissettiğim.
evet yeni bir şey armağan etti.
sevgili oğuz atay, asıl sana teşekkür ederim.