E-Dergi

Barış Manço'nun yıllarca en yakınında yer almış kişilerden biri tarafından yer yer eğlenceli bir üslûpla yazılmış, kolay okunabilen, güzel bir kitap. Barış Manço'yu sevenlerin kitaplığında bulunması faydalı olur diye düşünüyorum.

kitabın adının aksine kitapta anlatılanlar pek de "sır" değil aslında. yeni bir şeyin söylenmediğini düşünenlere katılıyorum. en basitinden Richard Bach'ın birçok kitabında(hikâye ve romanlarında) bile bunların aynısı var. hem de Richard Bach'ın kitapları daha eğlenceli.

Gérard de Nerval; Kahire sokaklarında İngiliz gezginler gibi Frenk giysileriyle ve tercümanlarla eşek üstünde değil, tebdil-i kıyafet ederek yalnız başına dolaşan, Batılı olduğunun anlaşılmasından tedirgin olarak sünnet düğünlerine onlardan biri gibi katılan, gemide duyduğu bir İstanbul türküsünün sesine vurulan, Doğu’da gördüğü her şeye küçümseyerek değil birçoğuna hayran olarak bakan, Doğu’yu -özellikle de Türkleri- şaşılacak derecede öven bir Fransız. Doğu’ya Yolculuk’u mutlaka okuyun.

Kitabın başında Cem Sultan'ın hayatının ve döneminin bir özeti ile şiirlerinden birkaçı var. Ben romanın olay örgüsü, bakış açısı ve anlatıcılarına değinmek istiyorum. Roman bölümler halinde yazılmış ve kronolojik şekilde ilerleyen olaylar Cem Sultan'ın çevresindeki kişilerin ağzından anlatılıyor fakat bu kişiler 15.yy.dan değil, 20.yy.dan konuşarak(veya 20.yy.dan haberdar olarak) bu olayları anlatıyorlar. Bunu, olayları anlatan karakterlerin "Sizin yüzyılınızda değer yargıları farklıdır fakat yüzyıllar önce biz olayları daha farklı değerlendiriyorduk." manasındaki sözlerinden anlıyoruz.(Tırnak içinde yazılan cümle kitaptan alıntı değildir. Bu anlama gelen cümle kitapta farklı kelimelerle ifade edilmiş olabilir.) Bu bakımdan ilginç bir roman. Kalın olmasına rağmen insanı sıkmıyor. Kitap boyunca insanın gözüne anlatım bozuklukları sık sık çarpsa da(çeviri romanlarda bunun faturasını yazara kesmemek gerektiği düşncesindeyim) Cem Sultan'ı sevenlere veya tanımak isteyenlere bu kitabı tavsiye ederim.

Notalar kısmında; sözleri Barış Manço'ya, müziği Ahmet Güvenç'e ait olan Gülpembe için "Söz ve Müzik: Barış MANÇO" yazılmış olması insanı üzmüyor değil.