E-Dergi

Kitabın arka kapak yazısını okuduğunuzda "Hmmm.Klasik bir aşk hikayesi tadında. Deli dolu bir kız, kaza geçiren adamla dramatik bir şekilde karşılaşır ve yakınlaşırlar. Sonu mutlu biter. Böylece klasik bir aşk romanı okumuş olurum." diyebilirsiniz. Şahsen ben öyle algıladım ilkten. Ama okudukça hayatın diğer gerçekleriyle yüz yüze kaldım... Kitaplarda sık sık tekerlikli sandalyede yaşam mücadelesi veren bir erkek karakteri, ailesinin durumu çok iyi olmadığı için ne iş bulursa çalışması gereken ve renkli bir kişiliği olan ama hayatını doğru düzgün yaşamayan bir kadın karakteri maalesef okumuyoruz. Bu yüzden kitabı okurken arada tuhaf hissettiğim zamanlar oldu.Kitabın sonunu mutlu bitmesini beklemiyordum zaten. Ama yinede okurken bambaşka oluyor. Beni asıl etkileyen ise son sayfalardaki Will'in mektubu. İnsanın hem gözlerini dolduran hemde gülümseten bir mektuptu. Gerçekten çok anlamlıydı.
"...Sana bu parayı veriyorum, çünkü beni artık mutlu eden pek bir şey yok, sadece sen varsın.
Beni tanımanın sana acı ve hüzün getirdiğinin farkındayım. Umarım bir gün bana daha az öfkeli ve kırgın olduğunda sadece bu yaptığımdan başka yapacak bir şeyim olmadığını, bunun gerçekten iyi bir yaşama sahip olmana, benimle tanışmasaydın sahip olacağın hayattan daha iyi bir hayata sahip olmana yardımcı olacağını da anlarsın.
... İşte böyle. Kalbimde bir iz bıraktın Clark. Komik kıyafetlerin, kötü esprilerin ve en küçük bir duygunu bile saklamak konusundaki beceriksizliğinle odamdan içeri girdiğin ilk andan itibaren bende bir iz bıraktın. Sen benim hayatımı, bu paranın senin hayatını değiştireceğinden çok daha fazla değiştirdin.
Beni o kadar sık düşünme. Seni sulu gözlü bir şekilde hatırlamak istemiyorum.Sadece iyi yaşa."

“İnsanların duygularını, hissettiklerini öğrenmek istiyordum ve bu eğitimi ancak edebiyat sağlayabilirdi.” Zülfü Livaneli’nin; akıcı, kısa cümlelerden oluşan, kolay okunabilen roman dilini oldum olası severim. Beni etkileyen karakterlere hayat veren edebiyatçılarımızdan biridir. Bu yüzden de son kitabı Kardeşimin Hikayesi’ni, hiç zorlanmadan bir günde bitirdim. Hikayenin kurgusu beni hem şaşırttı, hem de tahminimde yanıltmadı…senaryolaştırılabilir güzel bir eser olmuş.emeğine sağlık üstat..

hayatınızdaki Bir domino taşı yerinden oynarsa ne olur??? bu kitapta sonuna kadar hiçbirşeyi tahmin edemediğiniz gibi bir taşı oynatmanın nelere sebep olacağını görüyoruz..akıcı,yalın anlatımlı,sürükleyici ve asla tahmin edilemez.......

insan empati kurmadan yapamıyor..o kadar yıl sizinde hayatınızda eksik olsaydı ne yapardınız? neyi düzeltirdiniz?aslında başlarda lexi'ye sinir olsamda sonunda doğru yolu buldu...insanın dimağında hollywood romantik-komedi filmi tadı bırakıyor,o akıcılıkta bir nefeste okuyorsunuz...aslında sophia'nın tüm kitapları bu şekilde,keşke bunu yapımcılarda görüp değerlendirebilse?

Sadie teyze sophie'nın anlatımıyla birleşince bu kadar güzel tasvir edilebilir..uçuk kaçık ertelemeden yaşanmışlık ve maalesef beklenen son....aslında herkesin içinde birazcık sadie teyzeden var ama biraz cesaret.....gündelik sıkıntılarınızdan harikulade bir şekilde kanalize olabileceğiniz,Lara'nın sadie teyzesinin yardımlarıyla aldığı muhteşem bir intikam....bence okuyun birşey kaybetmiyeceksiniz....