E-Dergi

Sartre’dan okuduğum ilk roman. Meşhur “Varoluşçuluk” felsefesinden yararlanmış.

Albert Camus’un Nobel konuşması ile vermiş olduğu konferansa ait metinleri içeriyor.

Sanırım deneme türü bana pek hitap etmedi. Kitabı bitirince derin bir oh çektim.

Zülfü Livaneli’nin kitaplarını okumama rağmen hep abartıldığını düşünürdüm. Ancak arka arkaya Son Ada, Kardeşimin Hikayesi, Huzursuzluk ve Serenad’ı okuduğumda söylenenenlerin az bile kaldığını anladım. Okuduklarımın hepsi de güzel eserlerdi. Diğer kitaplarını da edineceğim.

Kitap aslında altı cilt olarak yazılacakken yazarın ölümü nedeniyle dördüncü ciltte sonlanmış. Genel olarak eğlenceli bir kitap ama belli bir yerden sonra karakterin aptallığı ve komutanlarının tepkileri biraz sıkıyor.