“Bana ne olduğunu sorduğunuzu hissedebiliyorum. Gel gelelim keşke hiçbir şey olmadı diyebilseydim. Geldim, gördüm ve kaybettim. Keşke Napolyon gibi “Yendim!” diye haykırabilseydim.”
Kaybettiğini aramış gibi, aradığını bulmuş gibi… ama bulduğu aslında yokmuş gibi.
Bir kitap size kendi yolunuzu buldurmaya çalışırken, aslında bulduğunuzun gerçekte kendiniz olmadığını kanıtlıyorsa okumaya değerdir.
Bir kitap, ne aradığını bilmeden yola çıkmanın hazzını duyuruyor, sonrasında arananın aslında hiçbir şey olduğunu duyumsatıyorsa okumaya değerdir.
Bir kitap aramakla bulmanın, olmakla ölmeye eşdeğer olduğunu kulağınıza fısıldıyorsa… Yani her “olmak” aslında “ölmek” fiilinin erken bir provasıysa…
Fazla söze gerek yok: Okumaya değerdir.