En sonda söyleyeceğimi başlarken söylemek istiyorum; olmamış.
Başkanın diğer bir romanından ve iki öykü kitabından aldığım duyguyu burdan alamadım.
En büyük muhalefet partilerinden birinde eş genel başkanlık yapmış bir kişinin küfürlü argolu yazmasını ne şıklığı var, ne de gereği var. Yakışmıyor, sakil duruyor. Eş genel başkanın bu romanında bir yerden beklediğimiz sorunlara değinmesini bekledim ama çok yüzeysel geldi. Genel olarak yüzeysel geldi.
Leylan'da hissettiğim bir şey vardı; başkan, kadın karakterlerin dialoglarını yazmakta başarısız kalıyor. Bu duyguyu Efsun'u okurken de hissettim.
Romanın bir yerlerinde, bir zamanlar okuyacak kitap bulamadığından okuduğum Canan Tan kitaplarını okuduğumu hissettim. O kadar yüzeysel geldi.
Galiba bu duygular sadece bende hasıl olmadı. Yalnız değilim ki medyada ve bizim cenahımızda da diğer kitapların gördüğü ilgiyi görmedi. Onlar kadar konuşulmadı.
Gönlümde başkanın yeri ayrıdır, ama attığı bu adım "bence" olmamış.