E-Dergi

Şiir konusunda sesi gür çıkan bir kız ve cağız Zeynep Arıkan.Çeşitli dergilerde sık sık ismini rastlardık ve bu kitap içimizde daha sağlam bir yere kavuşturdu kendisini.Sevindik, yüzümüz güldü çünkü kalbini toplamış gelmişti Zeynep.Teşekkürler Zeynep, kalbin ve şiirin kaim olsun.

İbrahim Tenekeci'nin en güzel şiir kitabı.2008'de TYB'den şiir ödülünü almış bir kitap ve şiir denilince kendini şiirin varsıl yerlerine koyan söz ustası.Dili sade bir o kadar karışık, vurucu bir o kadar dudak uçuklatıcı.Şiiri sevdirecek bir kitap uğraşısı ki sevdiriyorda.İbrahim Tenekeci iyi ki var bir şair.

Bu adam insanı şiirden öldürecek kadar ediyor.Bu adam alın şiirlerimle kendinizi vurun diyor.O kadar farklı o kadar farklı bir lisanı var ki, diliniz damağınız koruyor.Rabbim ne tehlikeli bir zeka diyorsunuz kendi kendinize.Bu kitapla daha şiire devam etmeyeceğini söylese de Ah Muhsin Ünlü yani Onur Ünlü şu şiiriyle şiire karşı koyamadağını kabul ediyor;

-RESULULLAHLA BENİM ARAMDAKİ FARKLAR-

Resulullah süper bir insandı, ben o kadar değilim.
Resulullah yolda Ebu Bekir’i görse ‘Es Selamu Aleyküm Ya Sıddık’ derdi,
ben yolda Ebu Bekir’i görsem tanımam.
Resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım.
Ben annem ölürken çok ağladım çünkü annem
gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu, görmeliydiniz.

Resulullah Azrail’i yolda görse tanırdı;
ben Azrail’i annemin yanında görseydim ona bir çift lafım olurdu,
derdim ki şimdi yani af edersin ama o sıktığın annemin gırtlağı.

Resulullah olsa ona bunları söylesem o bana gülümserdi;
o bana gülümserdi ben ona derdim ki, anam babam yoluna feda olsun ey Allah’ın Resulü;
fakat şu koca melek, annemin gırtlağını sıkıyor, bir şeyler yapamaz mıyız?

Resulullah orada olsaydı annemin elini tutardı derdi ki ‘Kızım ha gayret!’;
ben orada olsaydım annemin elini tutardım ve derdim ki ‘Anneciğim ölmesen…’

Ben oradaydım annemin elini tuttum ve dedim ki ‘Anneciğim seni ben…’;
Annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz.

Resulullah o bakışı görseydi merhametten ağlardı;
ben o bakışı gördüm haşyetten bayılacaktım ama annem elimden tuttu.

Ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının

Anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf…

Resulullah çok şanslı bir insan
annesi öldüğünde o küçücüktü;
benim annem öldüğünde ben küçücük değildim,
zaten şanslı birisi de değilimdir, filmlerim iş yapmaz.

Annem daha yeni öldü fazla uzaklaşmış olamaz!

Olamaz dedim annem son nefesini alıp da vermeyince
Verse de ben alsam onu, içim ferahlasa, siz de görseniz
Resulullah tutsa annemin elinden birlikte geçseler çölü
Nasıl olsa Resulullah da ölü annem de ölü.?

Bana hak vermezseniz azrail gözünüzün içine bakar, bu beddua değil.Zaten bakacak.Benden söylemesi sadece..

Ömer Evvel Türkiye Yazarlar Birliği şiir ödülü almış birisi, zannedersem bu kitabı ile olacaktı.Yerinde ve yordamında bir tespit olmuş ki bunu müspetleştiren şiirinin hayatın kanatlarından havalanarak bize kadar inmesidir.Şiir dili ve akışı sağlam bir kitap.Size şiiri ve şiirin etkisini ifade ediyor.

Kitap öyle bir iklimden sesleniyor ki bize; içi kargaşaya döş olmuş bir adamın arayaşı anlatılıyor.Bulmak dediğimiz eylemin çetrefilliğine binaen cümleler kurgulanıyor ve yer aranıyor.Harakanlı Yalsızuçanların tüm kitaplarında aynı ismin farklı bir hali.Farklı, okunmadık yine de tanıdık.

Öze dönüşü, kalbi dönmeyi ihtiva ediyor içinde.İsmet Özel'in şu tasavvuruna denk düşüyor desek yeridir; kalbine dön şarkıya dön kendine dön! Harakanlı burada kalbinizi tutuyor.Dokunun, belki size de anlatacakları vardır.