E-Dergi

İçerisinde on ya da on iki tane farklı hikâyenin yer aldığı, doğaüstü olayların ortak konu olarak öne çıktığı bir hikâye kitabı. Romanlarından sonra bu hikâyeler açıkçası çok sığ ve sıkıcı geldi. Bazıları iyi olmakla birlikte genel anlamda tatmin etmekten uzaktı. Bu yönüyle vasat bir kitap olduğu kanısındayım.

Mizahla ilgili bilindik genel kuramların biraz daha dışında yazılmış, mizahın farklı bir tarzda ele alındığı bir inceleme. Mizah, sözcük ve nesne boyutunda ele alınarak açıklanmış. İçindeki birkaç yazıyı faydalı bulmakla birlikte mizah hakkında genel bir düşünme biçimi oluşturmuyor okurda gibi geldi bana. Henri Bergson'un Gülme ve Morreall'in Gülmeyi Ciddiye Almak adlı kitaplarını okuduktan sonraki düşüncem bu doğrultuda en azından.

İçerisinde Müjdat Gezen, Erdil Yaşaroğlu, Yasemin Yalçın, Kandemir Konduk, Metin Üstündağ gibi mizah denince akla ilk gelen isimlerle yapılan mizah üstüne söyleşilerden oluşan bir inceleme. Mizah ana başlığı altında konu bakımından gruplandırmalar yapılmış olması açısından okumada bir düzen takip etmeye yönelik kolaylık sağlanması yönüyle de başarılı bulduğum bir kitap. Mizahla ilgili bir çalışmada başvurulabilecek kaynaklardan biri olabilir düşüncesindeyim.

Başrolde yine Hercule Poriot ve onun meşhur gri hücreleri var. Kurgu itibariyle yazarın ters köşe yapan kitaplarından biri; ancak anlatım olarak çok yüzeysel buldum. Ayrıca birçok yerde çevirmen ya da redaksiyon hatasından kaynaklı anlatım bozuklukları vardı. Sonuç itibariyle orta halli diyebileceğim bir Agatha Christie romanı.

Agatha Christie'nin Hercule Poirot'lu serilerinden biri. Yazarın diğer kitaplarında da kullandığı, genel anlamda, olayların bir cinayete yol açacak şekilde birbirini takip etmesi ve sonunda cinayetin oluşması anlamına gelen "sıfıra doğru" tabirinin/felsefesinin bütün bir esere yayılmış/uygulanmış hali. Agatha Christie'nin okunası kitaplarından biri daha.