E-Dergi

Dili eski; üslubu sakız gibi uzayan, meramını bir türlü anlatamayan kekeme misali; durum analizi ve karakter analizine boğulacaginiz bir roman. 18 yıl ara ile iki defa okudum; demir leblebi gibi bir üslup ile yazılmış. Aşırı bir betimleme var; uzun cümlelerle ve çok eski sozcuklerle etimleme okunmaktan sıkılmazsanız okuyun derim. Zengin bir edebi anlatimı varsa da bu üslubu ve dili her paragrafta göstermeye çalismasi beni yordu, boğdu; ona rağmen ikinci defa okudum. Yarım gram bal için yüz gram keçiboynuzu kemirmek gibi bir şeydi bu okuma...Neden iki defa okuduguma gelince: 2006 yılında okuduğum zaman da kitap zor ilerlemişti; aradan geçen on sekiz yılda oluşan edebiyat birikimime güvenerek tekrar okudum ama değişen bir şey olmadı.
Ben yazarın "Saatleri Ayarlama Enstitüsü" adlı kitabını tek geçerim....

Romandan daha çok deneme deneme dense yeridir. İtalyan ressam Caravaggio'nun yaşamı ve eserleri roman kurgusunu oluşturmuşsa da alt metinde yazarın çeşitli anılarını deneme tadında okuyorsunuz. Kısacası, deneme türünü sevmeyen okurlar bu kitabı sevmeyebilirler.

Orhan Pamuk'un tüm romanlarını okudum. Ancak."herkes tarafından mutlaka okunması gerekli" gibi bir hükme varmadım doğrusu. Neden 'gerekli' olsun ki?

Yazarın üslubunda bir sorun var. Zaten popüler bilim kitaplarındaki teknik ayrıntılar, konunun uzmanı olmayan okurlar için zorla anlaşılıyor iken bir de Dawkins uzun cümlelerle ve çok sık kullandığı parantezlerle (çeviriden de kaynaklanan anlatım bozukluğu da cabası) eseri zor okunur hale getirmiş. Çok daha yalın anlatılırdı diye düşünüyorum.

Bu kitap dini kitap değil ki?