E-Dergi

Okurken neden bir klasik olduğunu, daha olaylar gelişmeden anladığım bir kitaptı. Satırlar arasından, betimlemelerden, üsluptan ve felsefesinden ustalık akıyordu. Bir katile sempati duyacağınızı düşünür müydünüz? Ben okurken kendimi Raskolnikov'a çok yakın hissettim; yeri geldi Raskolnikov gibi hissettim, elinde baltayla kocakarının kapısı önünde dikilirken kendi kalp atışlarımı kulaklarımda duydum! İstemedim yakalanmasını, polisler ondan şüphelenirken hayıflandım, kaçsın istedim, kurtulsun! Etrafımızda olsa nazarımıza takılmayacak yalnız ve kibirli bir insanın iç dünyasına inmek açıkçası bana keyif verdi. Hikayede en çok Sonya'ya üzüldüm ve Raskonikov'un, Razumihin gibi bir dostu olduğu için çok şanslı olduğunu düşündüm. Raskolnikov'dan uzaklaşıp da kendilerini sevemediğim birtakım yardımcı karakterleri anlatırkense bence biraz yavaş akıyordu.

Ne yalan söyleyeyim, Owari no Seraph benim en sevdiğim mangaydı. Yıkık dünya, vampirler, iblisler, karanlık fantezi... hem çizimleri de çok güzel. Owari no Seraph'ta en beğendiğim şey ise Yuu ve Mika'nın "arkadaşlığı"ydı; yıkılan dünyaya, kaybedilen değerlere, sevgisizliğe inat baki kalan çok güçlü bir dostluk sanıyordum ben bunu ve çok da hoşuma gidiyordu çünkü bugün artık gerçek dostluk çok zor bulunan bir şey...ama sonra Mika'nın tavırlarının garip olduğunu fark etmeye başladım, Yuu'ya takıntılı gibi ve... özetle manga shounen ai ya da hatta belki yaoi gibi bir şeylere kayıyor. Yayınevinin basmakta ayak sürümesinin nedeni de bence bu. İlk ciltlerde anlaşılmıyor ama gidişat bu. Arkadaşlık falan değil. Bunu öğrenince dehşete kapıldım ve en sevdiğim manga benim için çöpe döndü. Eğer hala bunu arkadaşlık sanıp okuyanlar varsa bu kazığı yemiş biri olarak uyarmak istiyorum.

Hayır serinin dördüncü kitabı değil, o seri Delifişek'le bitti. Chicão Zezé'den farklı bir karakter!

Chicão ve Zezé aynı kişi değil, Chicão tamamen farklı biri ve Zezé'nin büyümüş hali falan değil. Zaten dikkat ettiysen Zezé Natal'de Chicão Sertão'da büyüyor, geçmişleri de uyuşmuyor. Bazı yönlerden benzerlikleri olsa da Zezé daha derin, daha içe dönük, daha hayalci biri.

Ben bu kitapta aradığımı bulamadım. Kitap biçem yönünden güzeldi ve ustalıkla yazılmıştı ne var ki çok durağandı ve ben Zezé'nin durumunda olduğu gibi bireysel bir şeyler beklerken karşıma Chicão'nun toplumsal hikayesi çıktı. Ben hayalci ve farklı, hayali arkadaşları olan ve anlaşılamayan bir karakter bekliyordum çünkü bence Vasconcelos demek bu demek. Ne var ki bazı yönlerden Zezé'ye benzese de Chicão çok sosyaldi. Bir toplumu, bir yörenin insanlarını anlatan bir kitaptı ne var ki pek sarmadı bana. Bir de ana fikri çok özümsedim diyemem. İnsanın kuraklık çeken bir topraktan göç edip kendine yeni bir hayat kurmak istemesi neden büyük bir günah, bağışlanamaz bir vefasızlık olsun ki?