E-Dergi

kitabın dili o kadar samimi ki, sanki her an Ali Fuad Başgil kitap sayfalarından fırlayacak ve karşısındaki gençlerin başlarını okşayarak ''He mi evladım? Hadi bakalım, Allah zihin açıklığı versin'' diyecek.

sürükleyici bir intikam ateşi. Zehra, kocası Suphi'den intikam almak istemektedir ve bu uğurda akla hayale gelmeyecek şeyler yapar. Sonuçta amacına ulaşır mı peki?

içimi parçaladı bu kitap yemin ediyorum. bir de gerçek olaymış bu.

önce bir hakimin ağzından okuyoruz.

kitabın ikinci kısmında bu genç kızın ağzından dinliyoruz olayları.

son bölümde de , bu kıza umutsuzca aşık olmuş delikanlıyı dinliyoruz.

bu tekniğe ''bilinç akımı'' deniyormuş. olayları, farklı kişilerin bakış açılarından eş zamanlı anlatmak.

pınar kür, gazetede okuduğu bir haber üzerine yazmış bu romanı. v

kitabın filmi de çekilmiş 1986'da ve müjde ar oynamış. izlemedim. izleyebileceğimi de sanmıyorum. kitabı okurken bile çok üzüldüm. filmine takatim olmaz.

osmanlı imparatorluğu'nun kurucusu osman bey'in osmancık'tan, osman gazi han'a dönüşü ve bu süreçte osmanlı imparatorluğu'nun meyvelerinin nasıl atıldığını anlatan roman.

şeyh edebalı'nın öğütleri kitapta altı çizilmeden geçilemeyecek noktalardan:

''dünya'yı bize büyük gösteren bizim küçüklüğümüzdür.hırsımız, sabırsızlığımız, bencilliğimizdir. önce bunların yüzünden küçülüyor, sonra da dünya'yı çok büyük görüyoruz.

bak, gökyüzüne bak.

çok büyük dediğin dünya, şu gördüklerinin en küçüğünün yanında tırnak ucu kadar bile kalmazmış.

doğru, dünya büyüktür. çok çok büyüktür. fakat bir ömür için, br tek insan içindir bu büyüklük. bir soy için değil; bir soyun benimseyeceği, bir soya benimsetilecek bir amaç, bir inanç, bir ülkü için değil.''

çok güzel bir eleştiri kitabı olabilirdi. recep tayyip erdoğan'ın belediye başkanlığı dönemindeki yolsuzluklar, söylediği yenir yutulur cinsten olmayan büyük gaflar, devlet kurumlarındaki kadrolaşmalar, hukuksuzluklar ve benzeri. ama ''tayyip'in bindiği at bile onu sırtından attı. bu halk, bir atın yaptığını beceremedi.'' diyince ben seni ciddiye alamıyorum ki ergün poyraz.

zaten de sürekli kendini tekrarlayan sayfalarla dolu. biz okulda yapıyorduk bunu. hukuk fakültesi sınavları haliyle biraz zor oluyordu. hocaların sınavda uzun uzun cevaplar istediği şeklinde inanışlarımız vardı. biz de o yüzden bir cümleyle anlatılabilecek bir durumu, aynı anlama gelebilecek farklı kelimelerle uzun uzun anlatıyorduk. aha bu kitap da öyle.

yaklaşık 20-30 tane kitaptan alıntı var, bir o kadar da gazete haberi ve köşe yazısından. öyle ki yazar nerede kendi düşüncesini yazmış, nereyi alıntılamış ,anlamak mümkün olmuyor bazen.