E-Dergi

Leyla Erbil, Hallaç’ta, geleneksel öykü ve dil kalıplarını paramparça ettiği gibi, okuyucusunu varoluş felsefesi ile yoğrulmuş, özgün bir özgürlük arayışına ortak ediyor. Dildeki deneysellik, etkileyici bilinç akışı tekniği ile birleşince okuması hayli meşakkatli ancak emsalsiz bir deneyim ortaya çıkıyor.

Yazarın, özellikle Platon'un "Devlet" ve Thomas More'un "Utopia" eserlerinden etkilenerek yazdığı, 1602'de yayımlanan, kısa, ütopik bir hikaye. Eserde bir denizcinin, bir rahib'e anlattıklarından "Güneş Ülkesi"nin nasıl bir yer olduğunu, toplumsal, dini, askeri, siyasi yapısını öğreniyoruz.

Bir solukta okunabilecek bir kitap. Bazen kendimi bulmama yardımcı olan, bazen gülümseten, bazen düşündüren, samimi, içten güzel bir anlatım.

Kitabın başında sonunu anlatarak hikayenin derinlerine dalıyorsunuz, öyle ki yer yer bu kibirli adama öfkelenip sonra onunla empati yapmanız da mümkün. Ben ara ara sanki tamburun sesini ve ağzından çıkan mağmeleri duyacak gibi oldum.

Gerçekliğin ve düşlerin, sanrıların birbirine girdiği sürrealist bir öykü.