E-Dergi

Hiç şiir kitabı okumayan ve şiir sevmeyen ben, bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine şiir kitabı okumak istedim ve Özdemir Asaf'la başladım (bu da tavsiye üzerine).

Kişisel gelişim tarzında yazılmış kitabımızda herkes kendinden bir şeyler bulacaktır eminim. Özellikle ergenlik döneminde, okul dönemlerinde içedönük bir yapımız vardır kendimizi ifade edemediğimiz bu dönemlerde rehber niteliğinde bir eser. İçimizde yaşadığımız mutlulukları, hüzünleri paylaşmak isteriz çoğumuz konuşmak istesekte İçedönük yapımız dışımıza atmak istemez duygularımızı. Bazen bir destekle açarız o kapıyı.

Bir dönem kendisi de içedönük olan yazarımız Gözde Attila içimizi dışımız ile bir yapmak için bu güzel eseri bizlere sunmuş. İnsan yalnızken de hayatı dolu dolu yaşayabilir mi? Bu tarz soruları hem kendimize soruyor hem de cevaplıyoruz. Keyif alarak bol bol kendimle sohbet ederek okuduğum bir eser oldu.

Okurken, tekrarlamaları yüzünden yoğun stres yaşadığım ve okumayı kesmemek için inat ettiğim, kendimi zorladığım bir kitap oldu. Karakterin "melankolik" olduğu üzerinde durulmuş olsa da şizofreniye yakın nevrotik bir durum içerisinde olduğunu söylemek daha uygun olur.

Hayatın içinde olmasına rağmen onu dışarıdan net görebilen, nadir yazarlardan olan Pessoa, kendisini farklı kişiliklere bölerek, sustuklarını dile getirir. Hangi cümlesini kaldırırsanız, altında ona dair bir yalnızlık biçimiyle karşılaşırsınız. Bu tarz bir eseri de
Huzursuzluğun Kitabıdır

Bir klasiğim haline geldi. Her sene heyecanla bekliyorum :)