E-Dergi

Nikola Tesla
Değeri bilinmemiş ve çok az tanınan bir dahi. Tabi bunda Teslanında payı yok değil. Ne kadar büyük, hatta dünya düzenini değiştirecek buluşların olursa olsun eğer buluşlarını pazarlıyamıyorsan malesef hak ettikleri değeri bulamıyorlar. Teslanın hayatı bunun tipik bir örneği.
Kitabı okuduktan sonra insan; "Acaba Tesla geçmişte değilde, günümüzün şartlarında ve imkanlarıyla yaşasaydı dünya nasıl bir yer olurdu" demekten kendini alamıyor.
Nikola Tesla mutlaka tanınması ve tanıtılması gereken bir dahi...

Kitabı beğendim ama biraz kısa geldi bana. Konusu ve kurgusu gereği çok rahat 500 - 600 sayfaya ulaşabilecekken 264 sayfada kalmış. Bazı bölümler çok çabuk geçilmiş biraz daha detaylandırılsa daha iyi olurdu bence. Böyle düşünmemin nedeni belkide son yıllarda uzun ve seri kitaplara ağırlık vermem ve bunun yarattığı alışkanlıkta olabilir. Ama her şeye rağmen kesinlikle okunması gereken ufuk açıcı bir bilim kurgu.

Ayrıca şunu da belirtmek isterim Andy Weir'ın Marslı'yı yazarken bu kitaptan esinlendiğini düşünüyorum. Aden'i okurken astronotların gemiyi çalışabilir hale getirme ve gezegenden kurtulma çabaları Mark Watney'i hatırlattı bana.

"İdare Eder" kategorisinde değerlendirilecek, kafa yormayan, eğlencelik bir kitap. Okumayan hiç bir şey kaybetmez. Okuyan da "keşke okumasaydım" demez.

Biz, Bin Dokuz Yüz Seksen Dört ve Fahrenheit 451'in ardından, Cesur Yeni Dünyayı okuyarak Kara Dörtlemeyi tamamlamak istiyordum bugüne kısmetmiş.
Cesur Yeni Dünya'da Huxley'in çarpıcı anlatımı; eski dünya mı? yoksa Cesur Yeni Dünya mı? ikilemini kitaptaki bazı karakterlere yaşattığı gibi okuyucuda yaşatıyor. Kitabın sonundaki "Cesur Yeni Dünya Üzerine" bölümünde David Bradshaw'un dediğine göre Huxley'de bu ikilemi yaşamış ve o da benim gibi ikisinin arasında bir yerde karar kılmış.
Hayata bakış açınızı değiştirecek bu harika kitabı herkese öneriyorum.
Ayrıca ilgilenenlere tavsiyem Kara Dörtlemeyi aşağıdaki sıraya göre okumaları;
Biz (1920), Cesur Yeni Dünya (1932), Bin Dokuz Yüz Seksen Dört (1949) ve Fahrenheit 451 (1953)

Mülksüzler okuduğum ilk Le Guin romanıydı ve son olmayacağını daha ilk sayfalarda bana hissettirdi.
Mülksüzler tam bir usta işi, özel zaman ayırarak ve dingin bir kafayla okunması gereken bir roman. Bu şekilde okunsa dahi, derinliğini, ikinci hatta üçüncü kez okunması gerektiğini hissettiriyor.
Kitabın konusuna fazla değinmek istemiyorum zaten arka kapakta bahsediliyor bunun yerine dikkatimi çeken iki özelliğinden bahsetmek istiyorum.
İlk olarak ana karakteri erkek olmasına rağmen, kadın karakterlerin bu kadar fazla olduğu bir roman okumamıştım, ilgi çekici ve hoş bir durum.
İkinci olarakta, yönetmenlerin son yıllarda keşfettiği dizilerde ve filmlerde sıkça kullandığı flashback leri Le Guin'in 40 yıl önce yazdığı Mülksüzlerde kullanmış olması.
Özetle Le Guini ve Mülksüzleri çok beğendim. Yukarıda da belirttiğim gibi ilk olarak Yerdeniz serisi olmak üzere Le Guin okumaya devam edeceğim.