E-Dergi

Ne Piri Reis'in hayatına vakıfım, ne de Nostradamus'un kehanetlerine. Bu yüzden içerik hakkında pek yorum yapamayacağım fakat bir macera kitabı olarak gerçekten sürükleyici idi.Konular, kişiler, zamanlar çok iyi birbirine bağlanmıştı. Zevkle ve merakla okudum. Norveç'te yaşayan yazarın ilk kitabı imiş, belki daha tecrübeli bir yazarın elinde 550 sayfalara ulaşacak kadar zengin bir içeriği vardı. Rahatlıkla uzatılabilirdi, kim bilir belki ilerde bir güncelleme yapılır ve roman yine aynı lezzetli içerikle çok daha uzun bir hale getirilir. Ancak bu haliyle bile okunmaya değer.

Korkunçtu.Ben bir anne olarak okudum ve feci şekilde etkilendim. Kitap olarak değil ders kitabı olarak okutulmalı, bölümlere ayrılmalı. Tek tek üzerine basarak, orada yazan ifadeler tek tek açıklanarak okunmalı.
Tam da yazıldığı gibi bir günlük.Bazı felaket niteliğindeki olaylar geçiştirilip normal şekilde yazılmış, önce anlayamıyor, dönüp bir daha okuyorsunuz.
"Uyuşturucu Batağı" ifadesi var ya işte anlatılan tam da bu.Evden kaçmalar, torbacı olmalar,tecavüzler, sokakta yatmalar, günlerce kendinden geçmiş halde sokakta, orda burda kalmalar, tekrar tekrar ve tekrar ve hatta toplu tecavüzlere uğramalar.... !!!!!
Korkunçtu.
Evladınızın başına gelmesinden korktuğunuz herşey var bu kitapta ve sakın şu yanılgıya kapılmayın " Orası Amerika, burada böyle şey olmaz" HAYIR KESİNLİKLE VAR VE HATTA YANI BAŞINIZDA.

Gri. Bu kitabın rengi gri bence. Nedense Sarah Jio okurken bir renk oluşuyor kafamda. Şu ana kadar okuduğum 3 kitabı sarı-sıcak, sımsıcak gelmişti ve mutlu sonla bittiği için -pozitif kitap sever beni- müthiş etkilemişti. Ama bu defa olmadı. Tutmadı ne renk ne de frekans. Tam anlamıyla polisiye idi bu kitap. Bayağı bildiğiniz olay araştırıp bulduk, çokça düşündük. Bilin de ona göre alın bence.

Deliler gibi aşk romanlarına dönüş yaptığım garip bir ruh hali içindeyim. Galiba gerçek dünyadaki buhranları yenmenin tek yolu bu. Ne yana dönsek acı var, karamsarlık var, korku var, hayal kırıklıkları ve asık suratlar var. Zaten her çok okuyanın derdi bu değil midir? Hayattan kaçmak.
Neyse bu ruh haline en iyi kraliçe J. Mc Naught kitapları gelir deyip; seri bir halde her zaman olduğu gibi günde 1 tane bitirerek açgözlerimi, hatta kapkara ruhumu doyurmak niyetindeyim.
Bu kitaba gelene kadar da iyi gidiyordu da, bi gitmedi bu sefer ya. Gidemedi daha doğrusu. Zannederim ki, bir zaman sonra kraliçe kulvarından sıkılıp tarz değiştirmeye karar verdi ve az da olsa çuvalladı. Zaten son kitaplarını hep bu hisle okumuştum, ki bu da o seriden. Size tavsiyem çok beklenti ile okumayın ama yinede çoğu kitaba göre çok çok iyi olduğu fikrine ben de katılıyorum.

"Hayat hala devam ediyor" sınıfında, aşk romanı olmayan, ama "üf, sıkıldım" diye bırakmayacağınız kadar da ortalama, hoş bir kitaptı. Seri de 2. kitap. öncesinde yarın ve daima, 3. olarak da Bir umut daha okunmalı. Mutlaka seri olarak okunmalı. tam anlamıyla dizi gibi önceki bölümü bilmeden, bu bölümü anlayamıyorsunuz.