E-Dergi

Neden yazıldığını, kime/neye hizmet ettiğini, kimi/neyi yerdiğini anla-ma-dığım bir kitap. Benzerlerini Dan Brown türevlerinden okumuş olmak da cabası. Hal böyle olunca da bir maksat/inşa çabası dahilinde yazıldığını düşündüm doğrusu. Ürküttü beni bu durum. Şeriat -namaz- (tasavvufun ilk kapısıdır bunu önemsemeyen küçümseyen bir hak yol olamaz. (şeriat, tarikat, marifet ve hakikat) Kitapta yer yer bunu hissettim. Deizm/tasavvuf kaynaştırılmaya çalışılmış. Bu yaşam felsefem açısından doğru bulmadığım kısmı.
Edebi açıdan da bir yere oturtamadım.
Keşke daha sıkı bir editoryal çalışma yapılsaymış. İçindeki bilgilerle dil yanlışlarını (Ayetin “Ya eyhuhellezine..” diye yazılması, çıkarmak yerine çıkartmak denmesi vb)) örtüştüremedim. Şaşkın bir şekilde, şaşkın gözlerle, dalgın bir şekilde ifadelerinin çok ve yetersiz.
Ve bir yorumda yazıldığı gibi: Dikkat edilmesi gereken yer çok; inanan açısından.

Çizimleri, dolu içeriği ile çocukların içselleştirerek zihin haritalarını öğrenebilecekleri ve hayatlarına yerleştirebilecekleri güzel bir kitap.

Konudan, türden bağımsız okuduğum bir yazar benim için Ayfer Tunç. Dildeki ustalığı, duyguyu dile yedirişindeki lezzet… Kuru Kız da yine işte Ayfer Tunç dedirten bir kitap. İyi ki okudum.

Alper Kamu hayranları sever bence. Lezzetli bir okuma sunuyor zira; bölüm başlıkları ile yine çok şey söylemiş yazar. Merak unsurunu sonuna kadar canlı tutan dili ile türü sevenlerin ilgisini çekeceğini düşünüyorum.

Olay örgüsü, karakter yapılandırması okurun kopmadan hikâyenin içinde kalmasını sağlıyor. Mekan anlatımları da başarılı bence. Bu anlamda sürükleyici bulduğumu söyleyebilirim. Belli bir siyasi fikrin etrafında örülmüş olduğu ve bu minvalde bir mesaj kaygısı güttüğü hissi rahatsız edici oldu yer yer ve bir de didaktik karakter söylemleri sıktı beni açıkçası.