E-Dergi

Kitap, okuyucuyu yormadan su gibi akıb gidiyor.

Bundan önce Kawabatanın iki kitabını, 'Dağın sesi' ve 'Kiyoto'yu beğenerek okumuştum. Onlardan sonra bu kitap hayal kırıklığına uğrattı. Okumasaydım hiçbirşey kaybetmezdim, hissine kapıldım. Sanırım bu biraz tercümeden biraz da yazarın ilk romanı olmasından kaynaklanıyor.

Kawabatanın ilk okuduğum kitabı 'Dağın sesi'ydi. yazarın tarzını beğenmişdim. Kiyotoyu okuduktan sonra sonbaharı daha çok sevmeye başladım. Kitapta bahsedilen kiraz ağaçlarını merak etmemek mümkün değil. Ama kitabı okuyacak olanlara bir uyarı: romandakı aşk, yukarıda belirtildiği gibi dokunaklı değil, tam tersi oldukça yalın ve sade şekilde anlatılmış. Kiyoto Japonyanın eski başkenti olduğundandır ki, Romanın orijinal adı 'Eski Başkent'tir bir diğer adı da 'Kiraz Çiçekleri'dir.

Güzel kitap, ama Gogolun "Petersburg Öyküleri"ni ve "Mirgorod Öyküleri"ni daha çok tavsiye ederdim. Ölü Canları okurken çoğu adam sıkılabilir diye düşünüyorum.

Kitapta her şey var – sevgi, nefret, ihanet, ölüm, yaşam, doğa ve s., ama aynı zamanda da sanki hiçbirşey yok. Okurken, savaş öncesi ve savaş sırasında büyüyen iki nesil arasındakı farkı, savaşta eşlerini kaybeden Japon kadınları göreceksiniz. Japon müzikal drama türü olan Noh'la tanışacaksınız. Kendinizi küçük Japon ailesi ile aynı evde yaşıyormuş gibi hissedeceksiniz, kenardan sessizce bu aile içi ilişkileri, saygıyı ve sorunları gözlemleyeceksiniz. Kitap kısacık bölümlerle yavaş yavaş akıp gidiyor, öylesine başlayıp – öylesine de bitiyor. Çok güzel. Beyendim.