E-Dergi

Altını çizdiğim, beğendiğim cümleler vardı elbet ama kitabın genel atmosferi ve içerdiği tekrarlar yüzünden pek sevemedim ben bu kitabı. Yazar bir dönem Rio’da yaşamış ve tıpkı kahramanı gibi o şehirle hesaplaşmak için bu kitabı yazmış sanki. Kahramanın neden onca zorluğa rağmen şehirden ayrılmadığına dair bir cevap bulamamak kitabın en büyük eksisi benim için. Tamamen şehir betimlemesi üzerine kurulu, dağınık hikayelerle dolu ve klişe bir sonla biten bir kitaptı. Yine de yazarın Türkçesi okutuyor.

Yazarın İnstagram hesabını takip edenler merak edip okuyacaktır benim gibi ama bir insanın ara ara yazdığı paragrafları birleştirip bir kitap çıkarması o insanı yazar yapmıyor tabi. Elime aldığım bir kitapta aradığım şeyin farklı bir şey olduğunu daha iyi anladım bu kitabı okuyunca. Yine de vakit kaybı değil bence, belki içinde size iyi gelecek cümleler vardır.

Ali Ural’ın üslubunu bilenler için zaten söylenecek bir şey yok. Anlattıkları ise sahabe-i kiram olunca ortaya insanı gözünde yaşlarla okutacak bir kitap çıkmış. İyi ki yazmış bu kitabı, iyi ki sahabelerin hem mübarek hem de insani taraflarını bu kadar güzel anlatmayı nasip etmiş Allah ona.

Hediyeleşme üzerine daha önce okuduğum veya şahsen düşündüğüm hususları içermesiyle birlikte hiç bakmadığım açılardan da hediye kavramını ele alması nedeniyle hoşuma gitti. Hediye alıp verme başlığından yola çıkarak ilişkiler ve iç dünyamız hakkında güzel tespitler yapılmış. Ben beğendim, farklı bir bakış açısı için okunabilecek bir kitap.

Arka kapakta yazılanlar beni heyecanlandırmıştı doğrusu ama kitap bambaşka bir boyutta ilerledi sanki. Bir çıkış noktası var fakat ondan sonraki her şey bir kaos içindeydi. Zaman çizgisini korumuyordu kitap. Anlamak için yeniden mi okumalı yoksa zamanımı başka kitaplara mı ayırmalıyım, ondan da emin değilim. Böyle hevesle başladığım kitapların hayalkırıklığına dönüşmesi, ummadığım kitapların ise beni can evimden vurması tam da kaderin cilvesi denen şey galiba.