E-Dergi

Komedi tarzında yazılmış bir tiyatro eseri. Yüksek bir beklentiye girersiniz üzülürsünüz.

Dili akıcı. Üslubu edebi olmamakla birlikte nasıl desem, başka birisine, bir arkadaşınıza anlatacak denli yüreğe dokunan bir hikayesi yok. Bildiğimiz gündelik hayatta yaşadığımız enteresan olaylar, gören ya da yaşayan ağızdan anlatılmış gibi.

Yahu iyi hoş da diyaloglar gerçekten de çok yapmacıktı. sanırsın iki bilimisanı ciddi bir konu üzerinde, ciddi bir toplantıda konuşuyorlar. Kitabın yazısı, dili tam bir klasik ederinde. Fakat dediğim gibi diyalogları bu kadar da yapmacık olmamalı.

çerezlik. Bütün hikayeler sade ve cümleler oldukça kısa. Resmen anı-roman. Kadının birisi başından geçen bir takım olayları, olduğu gibi dile dökmüş gibi. Edebi yanı yok desek yeridir. akıcı, dinlendirici bir şey okumak istiyorsanız size göre. Aksi halde hayal kırıklığına uğrarsınız.

Flaubert'ın ölmeden önce yazdığı son kitap. adı gibi 3 hikayeden oluşuyor. ilk öykü başlarda gayet keyif verse de zamanla betimlemeler arasında kayboldum gittim. sık sık, "eee, sonra?" derken buldum kendimi. anlaşılıyor ki yazar, sonuçtan ziyade metnin kendisine yani özüne önem veriyor. resmen her hikaye bir romandan alınmış parçalar gibiydi. son öykü ile ilk öykü arasında dağlar kadar fark var. yazarını bilmesem son hikayeyi Çehov'un yazdığını düşüneceğım. Her şeyiyle çehov tarzıydı. kelime zenginliği olsaydı o zaman da Marquez derdim yazar için.
dediğim gibi ilk hikaye ile son hikaye arasında biçimsel olarak ciddi fark var. benim gibi betimleme sevmeyen, akıp giden bir hikaye arayan insanların içini ısıtmayacaktır bu kitap.