Mehmed Uzun ve Muhsin Kızılkaya'nın biyografisini okudum. Kitapta beni en çok Mehmet Uzun'un 453 ve 454'üncü sahifelerdeki samimi itirafları etkiledi, aynı duyguları yaşamış birisi olduğum için belki de. Bu iki sahifeyi herkesin, hatta Kızılkaya'nın da tekrar tekrar okumalarını, iş işten geçmeden, bu tespitleri bir üstadın tavsiyeleri olarak kabul etmelerini öneriyorum. "OYSA BUNLARIN HİÇ BİRİNE DEĞMİYORMUŞ HAYAT BÜTÜN BUNLARDAN DAHA GÜZELMİŞ. KENDİNİ BİR CENDEREYE KISILIP KALMIŞKEN GÖRDÜĞÜNDE, SADECE VE SADECE SEVDİKLERİN KALIYORMUŞ YANINDA MEĞER. -Mehmed Uzun" Kısa bir süre sonra da o ihmal ettiğin çekirdek ailen kalıyor. Hayatın gerçeği bu.