Ruhu Hep Çocuk Kalacak
Güneşi Uyandıralım kitabının sonunda büyümüş olan Zeze, yine küçük olarak karşıma çıktığı için kitabın başlangıç kısmı benim için şaşırtıcı oldu. Açıkçası beklentim serinin son kitabında Zeze’yi büyümüş olgun bir adam olarak görmek yönündeydi. İlk sayfalarda önceki kitaptan bildiğimiz okul günlerini kısaca tekrar gördüğümüz Zeze’yi, o küçücük çocuk kalbini bildiğimiz afacanı, serinin son kitabı olan bu eserin devamında, şimdi bir delikanlı olarak buluyoruz.
Sık sık çocukluk zamanlarına atıfta bulunarak geçmiş günlere duyduğu özlemi ifade ediyor, bu yüzden Zeze alışılageldik uçarılığıyla çocuk ruhunu ileriki yaşlarında da sürdürmeye devam ediyor. Uygun meslek arayışıyla, para kazanma derdiyle ve hayallerine olan tutkusuyla büyümek için fazlasıyla kafası karışık biri. Sorumluluk almak sıkıcı geldiği için tıp okumayı bırakıp, hayal dünyasında gününü gün ederken yaşı ilerliyor. Herkes onun avare olduğundan yakınırken, o kendi tutkusunu bulmayı amaçlıyor. Hala içinde aynı sevgi açlığı, ilgi beklentisi ile ailesine ve arkadaşlarına tutunuyor. Bu sefer ise onun aşk maceraları ile serseriliklerine tanık olacağınız, bir çırpıda okuyup keşke devamı olsa diyeceğiniz türde sürükleyici bir eser.
